Úrval - 01.02.1958, Blaðsíða 72

Úrval - 01.02.1958, Blaðsíða 72
ÚRVAL alvarlega hræddur. Hann fór að hitta Fa’atambu gamla á laun og spurði, hvort hann gæti ekki hjálpað sér. Sá gamli sagði í fyrstu, að hann mætti ekki taka fram fyrir hendumar á verndar- andanum, en þegar ungi mað- urinn bauð honum mikla pen- mgaupphæð, sagðist hann skyldi hjálpa honum það sem hann gæti. Þessir peningar voru ekki sú silfurmynt, sem venjulega er notuð þarna á eynni, heldur skeljapeningar, sem einkenn- andi eru fyrir Salómonseyjar og hluta af Nýju Guineu. Þeir eru búnir til á lítilli eyju í Lana- lóninu á Malaita, og notuð til þess rauðleit skeljategund, lík ostrum. Peningarnir, sem eru á stærð við einseyring og með gati í miðjunni, eru þræddir upp á band og ganga þannig sem gjaldmiðill. Þegar maðurinn hafði borgað Fa’atambu gamla það, sem um DÖMSTÖLL KRÖKÓDlLANNA var samið, bað karlinn hann um að reka til sín eins mörg svín og hann gæti náð í. Þetta gerði hann og fór mjög leynt, en þó komst hann ekki hjá því að fá sér aðstoðarmann við svína- reksturinn, og frá honum fékk ég sumar upplýsingar mínar. Fa’atambu bað til andans og lýsti að því búnu yfir því, að hann væri fús til að veita aðstoð sína, ef hann fengi vel að eta. Eldsnemma um morguninn áður en dómnum skyldi framfylgt, voru svínin rekin út í tjörnina, þar sem krókódílarnir voru ekki lengi að gera sér gott af þeim. Þeir voru því orðnir vel mettir, þegar maðurinn synti yfir tjörn- ina, og datt ekki í hug að snerta við honum. Af þessu sézt, að margt getur búið á bak við frumstætt réttarfar, sem okkur frumstætt réttarfar, sem ekki liggur í augum uppi. Heppileg tilviijun. Tvær vinkonur voru svo lánsamar, að menn þeirra höfðu báðir eignast Volkswagenbíl nýlega. Dag nokkurn hringir önn- ur til hinnar og segir sínar farir ekki sléttar. Hún kvaðst hafa ætlað í bílnum niður í bæ þá um morguninn, en hann vildi ekki fara í gang. „Þegar ég ætlaði að fara að athuga vélina,“ sagði hún, ,,sá ég að hún var horfin. Hugsaðu þér — henni hefur bara hreinlega verið stolið!" „Guð hvað þetta er skritið," sagði hin. „Veiztu hvað kom fyrir mig í morgun ? Þegar ég ætlaði að láta tösku i skottið á mínum bíl, þá var heil vél i því! Þú getur fengið hana.“ '70
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.