Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1953, Qupperneq 25

23
93. gr. — Tryggmgastofnuninni er heimilt að greiða styrki upp í kostnað við
sjúkrahjálp erlendis í sérstökum tilfellum. Slíkir styrkir skulu þó eigi greiddir nema
sjúklingurinn veikist erlendis eða sé haldinn sjúkdómi, sem gildar ástæður mæla
með að dómi tryggingayfirlæknis og sérfræðinganefndar, að bót fáist ráðin á erlend-
is, en ekki hér á landi.
94. gr. — Stofna skal lælcnisvitjana- og sjúkraflutningasjóði, einn fyrir hvert
sveitarfélag eða hluta úr sveitarfélagi innan tryggingaumdæmis, þar sem aðstaða
til læknisvitjana og sjúkraflutninga er svo erfið, að þess sé þörf að dómi trygg-
ingaráðs.
Trygginganefnd umdæmisins stjórnar sjóðum þessum og veitir fé úr þeim og
sendir Tryggingastofnuninni ársreikninga þeirra.
Sjóðir þessir myndast af árlegu framlagi úr tryggingasjóði, sem nemur 100.000
krónum fyrir alla sjóðina samanlagt. Sldptist þessi heildarupphæð fyrst milli
hinna einstöku tryggingaumdæma eftir tillögum landlæknis, og skal við þá
skiptingu höfð hliðsjón af allri aðstöðu til læknisvitjana og sjúkraflutninga og
ennfremur af fólksfjölda umdæmanna. Þegar hluti hvers tryggingaumdæmis hef-
ur verið ákveðinn, skiptist liann milli hinna einstöku sjóða innan umdæmisins, og
skal tryggingaráð við þá skiptingu fara eftir sömu reglum og segir í næsta máls-
lið hér á undan og leita tillagna trygginganefndar umdæmisins um hana. — Sjá
1. 38/1953, 24. gr.
95. gr. — Auk sjóða þeirra, sem um getur í 94. gr., skal stofna sjóð, sem sé
sameiginlegur fyrir allt landið, og skal hlutverk hans vera sem hér segir:
a. Að taka þátt í að jafna halla, sem verða kann á einstökum læknisvitjana- og
sjúkraflutningasjóðum, sbr. 96. gr., og
b. að veita endurgreiðslur skv. 97. gr. einstaklingum, sem verða fyrir tilfinnan-
legum kostnaði vegna læknisvitjana eða sjúkraflutninga, en eiga ekki rétt til
endurgreiðslu úr neinum læknisvitjana- eða sjúkraflutningasjóði.
Sjóður sá, sem um getur í þessari grein, myndast af árlegu framlagi úr trygg-
ingasjóði að upphæð 100 000 kr., og er honum stjórnað af Tryggingastofnuninni.
Aldrei má verja meira en % af sjóðnum til þeirra nota, sem ákveðin eru í staflið a,
og aldrei meira en !/3 til þeirra nota, sem ákveðin eru í staflið b. — Sjá I. 38/1953,
24. gr.
96. gr. — Fé þeirra sjóða, sem um getur í 94. gr., skal varið til að endurgreiða
75% af óhjákvæmilegum kostnaði við ferðir lækna til sjúklinga, að undanskildum
fyrstu 10 km, og 75% af óhjákvæmilegum kostnaði við flutning sjúklinga í sjúkra-
hús. Endurgreiðslur þessar eru miðaðar við það, að þess læknis hafi verið vitjað,
sem er héraðslæknir á þeim stað, þar sem sjúklingurinn er búsettur, eða þess læknis
í þjónustu hinnar opinberu heilsugæzlu, sem hægast og ódýrast hefði verið að vitja
með tilliti til samgangna á hverjum stað. Á sama hátt eru endurgreiðslur vegna
sjúkraflutnings miðaðar við, að flutningurinn sé til þess sjúkrahúss, sem stytzt er
eða ódýrast að komast til, enda komi vist í því sjúkraliúsi sjúklingnum að fullum
notum með tilliti til sjúkdóms lians að dómi læknis.
Ef endurgreiðslur eins árs samkv. 1. mgr. nema svo miklu, að sjóðurinn hrökkvi
eigi til, skal hlutaðeigandi sveitarfélag greiða hallann, en fær þá hluta af þeirri
upphæð endurgreiddan úr sjóði þeim, scm um getur í 95. gr. staflið a, eftir því
sem sá sjóður hrekkur til, en þó aldrei yfir 50%.
97. gr. — Nú verður maður fyrir tilfinnanlegum kostnaði vegna læknisvitjana
eða sjúkraflutninga, en á ekki rétt til greiðslu úr sjóði, sbr. 94. gr., og er Trygginga-
stofnuninni þá heimilt að greiða þann kostnað að nokkru eða öllu leyti eftir umsókn
hans, sbr. b-lið 95. gr.