Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1953, Page 34
32
5. önnur ákvœði.
136. gr. — öll iðgjöld, sem um ræðir í lögum þessum, önnur en fyrir tryggingar
samkvæmt 135. gr., koma til frádráttar við ákvörðun skattskyldra tekna samkvæmt
lögum um tekjuskatt og eignarskatt.
137. gr.— Heimilt er ráðherra að semja við erlendar tryggingastofnanir um
gagnkvæm réttindi íslenzkra og erlendra þegna um þau lilunnindi, sem almanna-
tryggingarnar veita.
138. gr. — Ráðherra setur með reglugerð nánari ákvæði um framkvæmd þess-
ara laga að fengnum tillögum Tryggingastofnunarinnar.
139. gr. — Ef maður gefur ranga skýrslu eða reynir á annan hátt að blekkja
starfsmenn trygginganna í þeim tilgangi að afla sér eða öðrum bóta samkvæmt
lögum þessum, varðar það sektum, varðhaldi eða fangelsi allt að 6 árum. Fara skal
með mál út af brotum samkvæmt þessari málsgrein að hætti sakamála.
Óheimilt er að taka við greiðslu fyrir aðstoð við innheimtu bóta, nema trygg-
ingaráð haíi synjað um greiðslu þeirra, og varðar sektum, ef út af er brugðið.
Að öðru leyti varða brot gegn lögum þessum og reglugerðum settum samkvæmt
þeim sektum allt að 10 000 krónum til tryggingasjóðs, og skal fara með þau sem
almenn lögreglumál.
140. gr. — Lög þessi öðlast gildi 1. janúar 1947 (sbr. þó 10. tölul. ákvæða til
bráðabirgða), en ákvæði II. kafla um sjúkrabætur koma þó ekki til framkvæmda
fyrr en 1. iúlí 1947 oe ákvæði III. kafla (heilsugæzla) ekki fyrr en 1. ianúar 1948. —
Sjá 1. 38/1953, 22. gr.
Með lögum þessum eru úr gildi numin:
1. L. nr. 74 31. des. 1937, um alþýðutryggingar, IV.—VII. kafli.
2. L. nr. 92 14. maí 1940, um breyting á lögum nr. 74 31. des. 1937, um alþýðu-
tryggingar, 16.-20. gr.
3. L. nr. 56 27. júní 1941, um viðauka við og breytingar á lögum nr. 74 31. des.
1937, um alþýðutryggingar.
4. L. nr. 104 30. des. 1943, um breyting á I.—III. kafla laga um alþýðutrygg-
ingar. Þó heldur III. kafli þeirra laga gildi sínu, þar til III. kafli þessara laga
kemur til framkvæmda.
5. L. nr. 105 30. des. 1943, um breyting á lögum nr. 56 27. júní 1941, um viðauka
við og breyting á lögum nr. 74 31. des. 1937, um alþýðutryggingar.
6. L. nr. 64 1. des. 1944, um heilsuverndarstöðvar, þó ekki fyrr en III. kafli
þessara laga kemur til framkvæmda.
7. Framfærslulög, nr. 52 12. febrúar 1940, III. kafli.
Enn fremur þau ákvæði laga nr. 46 27. júní 1921, um afstöðu foreldra til óskil-
getinna barna, og laga nr. 78 23. júní 1936, um iíkisframfærslu sjúkra manna og
örkumla, svo og öll önnur lög eða lagaákvæði, sem í bága fara við lög þessi.
Ákvæði til bráðahtrgða.
1. Greiðslur ellilífeyris samkv. 15. gr., örorkulífeyris samkv. 18. gr. og barnalíf-
eyris samkv. 20. gr. eru um næstu 5 ár háðar þeim takmörkunum, sem hér segir:
Fullur elli- og örorkulífeyrir samkv. 15. gr. skal því aðeins greiddur, að
aðrar tekjur hlutaðeiganda fari ekki fram úr fullum lífeyri. Séu tekjurnar hærri,
lækkar lífeyririnn um helming þess, sem umframtekjurnar nema, og fellur niður,
þegar þær ásamt lífeyrinum hafa náð upphæð, sem er jafnhá þreföldum lífeyri.
— Sjá 1. 38/1953, 38. gr.