Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1953, Qupperneq 39

37
um sjúkrabætur, þar til fullnægjandi upplýsingar um tekjur hans á veikindaárinu
hggja fyrir.
15. gr. — Ákvæði b-liðs 42. gr. laganna um lengri biðtíma þeirra, sem hafa
launþega í þjónustu sinni, skulu aðeins gilda um þá, sem kaupa svo mikla vinnu,
að þeim beri að greiða gjald samkv. 112. og 113. gr. af meiru en 52 vinnuvikum.
16. gr. — Heimilt skal tryggingaráði að víkja frá þeim ákvæðum 1. málsgr.
43. gr. laganna, sem gera sjúkrahúsvist eða rúmlegu að skilyrði fyrir greiðslu sjúkra-
bóta, ef sérstaklega stendur á.
17. gr. — Heimilt skal tryggingaráði að lengja tilkynningarfrest þann, sem um
ræðir í 44. gr., þó ekki yfir 3 mánuði.
18. gr. — Grunnupphæðir slysabóta samkvæmt II. kafla laganna skulu frá
1. janúar 1951 vera sem hér segir:
1. Dagpeningar samltv. 53. gr. laganna kr. 22.50 á dag.
2. Fullur árlegur örorkulífeyrir samkv. 56. gr. laganna kr. 4080.00.
3. Dánarbætur, samltv. 57. gr. laganna:
a. Til ekkju eða ekkils samkv. 1. töful. kr. 9000.00. Fullur lífeyrir samkvæmt
sama lið kr. 4080.00.
b. Barnalífeyrir samkv. 2. tölul. kr. 2400.00 á ári.
c. Bætur til uppkomins barns samkv. 3. tölul. kr. 3000.00—9000.00. Sama
gildir systkini, sbr. 5. tölul.
d. Bætur til foreldris samkv. 4. tölul. kr. 3000.00—9000.00.
Heimilt er Tryggingastofnuninni að liækka örorkulífeyri samkv. 2. tölul. þess-
arar greinar, eftir sömu reglum og gilda um ellilífeyri samkv. 17. gr. laganna.
19. gr. — Ráðherra getur ákveðið, að útgerðarmönnum skuli skylt að tryggja
gegn aukaiðgjaldi áhættu þá vegna bótaskyldra slysa, sem þeir bera samkv. 32. gr.
laga nr. 41 19. maí 1930, þannig, að Tryggingastofnunin greiði hinum slasaða, auk
dagpeninga samkv. 53. gr. laganna, fullt kaup eða aflahlut í eina viku frá afskrán-
ingardegi að telja.
20. gr. — Barnalífeyrir samkv. 3. mgr. 56. gr. laganna skal aldrei vera lægri
en verið hefði, ef lífeyririnn væri ákveðinn eftir fyrirmælum laganna um barna-
lífeyri til öryrkja, sbr. 20. og 22. gr. laganna.
21. gr. — Heimilt skal tryggingaráði að ákveða, að árlegar umsóknir um bætur,
sbr. 65. gr. laganna, megi niður falla að því er varðar einstakar bótategundir, fleiri
eða færri, og ákveður ráðið þá, hversu oft skuli endurnýja umsóknir og leggja fram
eða endurnýja skilríki til sönnunar bótaréttinum.
III. KAFLI
22. gr. — Framkvæmd heilsugæzlu samkvæmt III. kafla laganna skal frestað
til 1. jan. 1955, að öðru leyti en því, að réttur sveitarfélaga, sem koma á fót heilsu-
verndarstöðvum og/eða lækningastöðvum og reka þær samkv. 76. gr. laganna, til
ríkisstyrks samkv. 77. gr. laganna helzt óbreyttur, svo og ákvæði 82. og 83. gr.
laganna um skipun lælcna við slíkar stöðvar.
23. gr. — Til þess tíma, er í 20. gr. segir, skal III. kafli laga nr. 104 30. des.
1943, um sjúkratryggingar, vera í gildi, með þeim breytingum, er hér greinir:
1. Þar sem sjúkrasamlög eru ekki starfandi, skulu þau stofnuð eigi síðar en svo,
að samlagsmenn njóti réttinda frá 1. október 1951, enda þótt samlagsstofnun
haíi eigi verið ákveðin með atkvæðagreiðslu samkvæmt 29. gr. þeirra laga.
2. Ríkisstjórnin getur að fengnum tillögum tryggingaráðs ákveðið, að sjúkrasam-