Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1953, Síða 42
40
34. gr. — Heimilt skal að fresta afhendingu nýrra tryggingarskírteina, sbr.
127. gr., eftir því sem tryggingaráð telur nauðsynlegt, og nota fyrri skírteini á
meðan slík frestun varir.
35. gr. — Til ársloka 1954 skulu sjúkrasamlög í kaupstöðum utan Reykjavíkur
annast umboðsstörf fyrir Tryggingastofnunina, samkv. samningum, er trygginga-
ráð samþykkir.
36. gr. — Sjúkrasamlagsiðgjöld samkv. 45. gr. laga nr. 104/1943 og iðgjöld
samkv. 112. og 113. gr. almannatryggingalaganna vegna lögskráðra sjómanna og
bifreiðarstjóra skulu hvíla scm lögveð á hlutaðeigandi skipum og bifreiðum og ganga
fyrir öllum öðrum veðum en lögveðum fyrir gjöldum til ríkissjóðs. Iðgjöld samkv.
112. og 113. gr. vegna byggingar búsa og annarra mannvirkja skulu og bafa sams
konar veðrétt í eignurn þessum.
37. gr. — Tryggingaráð getur ákveðið, að auk þeirra frjálsu slysatrygginga,
sem Tryggingastofnuninni er beimilt að taka að sér samkv. 3. málsl. 1. málsgr.
135. gr. laganna, skuli stofnunin einnig veita félagssamtökum íþróttamanna kost
á að kaupa slysatryggingu fyrir meðlimi sína, þegar þeir taka þátt í opinberri
íþróttakeppni eða æfingum og námskeiðum undir stjórn viðurkenndra íþrótta-
kennara, enda fáist endurtrygging fyrir a. m. k. 75% áhættunnar.
38. gr. — Fyrsti töluliður bráðabirgðaákvæða laganna, um takmörkun á líf-
eyrisgreiðslum, skal vera í gildi til ársloka 1954.
39. gr. — Þó að lífeyrisgreiðslur falli niður vegna fyrirmæla í 1. tölul. bráða-
birgðaákvæða laganna, haldast í fullu gildi ákvæði 16. gr. um liækkun lífeyris vegna
frestunar á lífeyrisgreiðslum.
40. gr. — Lög þessi öðlast gildi 15. febrúar 1953. Jafnframt falla úr gildi lög
nr. 112/1952.
Tryggingastofnun ríkisins skal eins fljótt og við verður komið eftir gildistöku
þessara laga láta semja og gefa út handbók um tryggingamál, er veiti aðgengilegt
yfirlit yfir gildandi lagaákvæði um almannatryggingar, einkum réttindi og skyldur
hinna tryggðu og annarra aðila, er lögin snerta.
Bráðabirgðaákvæði.
Ríkisstjórninni er lieimilt, að fengnuin tillögum frá tryggingaráði, að ákveða
jafna hundraðshlutahælckun á iðgjöld og framlög til tryggingasjóðs, ef kaupgjald í
landinu verður greitt með liærri verðlagsvísitölu en 115 á árinu 1951 og sýnilegt er,
að Tryggingastofnunin þurfi á því fé að halda til þess að greiða bætur með fullu
vísitöluálagi án þess að skerða tryggingasjóðinn óeðlilega. Jafnframt heimilast ríkis-
stjórninni að greiða úr ríkissjóði þann bluta, sem honum ber að greiða vegna slíkrar
hækkunar.
3. Skrá um breytingar á lögum nr. 50/1946, um almanna-
tryggingar, og viðauka við þau.
Lög nr. 89 6. des. 1946.
Lög nr. 126 22. des. 1947.
Lög nr. 92 29. des. 1948.
Lög nr. 115 30. des. 1949.
Lög nr. 122 28. des. 1950.
Lög nr. 40 15. marz 1951.