Læknaneminn - 01.11.1965, Side 37

LÆKNANEMINN
37
minnast eitthvað á kennsluskipu-
lagið í heild?
— Ég veit ekki, þetta er nú orð-
ið allnokkuð hjá okkur. Auðvitað
er fjöldamargt, sem drepa mætti
á, ef litið er í heild á alla kennslu
í deildinni og hlutverk kennara
sem slíkra, en það yrði of langt
mál og hefur talsvert verið rætt
áður.
Þó er eitt, sem ég sakna sér-
staklega, þ.e. að við kennararnir
skulum ekki samræma kennsluna
taetur fyrir ykkur stúdentana. Þið
fáið einn bita hér og annan þar
um skyld efni á mjög mismunandi
tímum. Svo að við tökum til dæm-
is það, sem næst mér er, þá væri
mjög æskilegt, að um leið og þið
færuð í meltingarfæra- og hjarta-
sjúkdóma væri einnig rætt um
neurosur og ,,psychosomatiska
medicin", sem nú er raunar
brennt fyrir, að við getum nokkru
sinni farið yfir. Með þessu mætti
líka taka viðeigandi lífeðlis- og
lyf jafræði. Annað dæmi eru skjald-
kirtilsjúkdómar. Um þá ættuð þið
að fá nær samtímis kennslu hjá
lyflækni, handlækni og geðlækni,
enda mjög áríðandi stundum að
greina á milli neurosu og t.d.
hyperthyreosu. Það kemur oft
fyrir, að bæði hypo- og hvper-
thyreosur eru fyrst greindar inni
á geðspítala, og það kemur líka
fyrir, að við dettum í vatnið og
meðhöndlum hyperthyreosu sem
neurosu. Svo má heldur ekki
gleyma því, að þetta tvennt fer oft
saman, og neurosan stendur í full-
um blóma áfram, þótt struma sé
tekið. Nú, og að hve miklu leyti
orsakast hyperthyreosa af and-
legu áfalli?
Þessa kennslu mætti e.t.v. hafa
í því formi, sem kallað er ,,panel-
discussion“. Þá eru t.d. 4—5 kenn-
arar í einu, og hver þeirra fjallar
um sinn hluta af efninu. Svo er
hægt að beina til þeirra spuming-
um, en annars fara umræður frem-
ur fram á milli þeirra innbvrðis,
eins og t.d. á laugardagsfundun-
um í Landspítalanum, heldur en
að allir í salnum taki mikinn þátt
í þeim, eins og gert er í „sym-
posium“. Þetta er auðvitað
mannfrekt, en þó þyrfti ekki að
hugsa sér, að allir kennararnir
sætu inni samtímis, heldur gæti
hver haft sinn tíma, og svo kæmu
þeir saman á eftir í stuttan um-
ræðutíma, ef þeir hefðu mjög mis-
munandi skoðanir, t.d. á orsökum,
meðferð eða hverju, sem vera
skyldi, svo að stúdentum yrði
Ijóst, hvernig kennarar leiða sam-
an hesta sína; já, og hvað þetta
eru ennþá dæmalaust ,,relativ“
vísindi!
Þá er spurning, hvort ekki ætti
líka að taka upp e.k. symposium-
form í kennslunni, þar sem því
verður við komið, ekki ósvipað og
þið hafið oft haft í Félagi lækna-
nema og er mjög gott. Þetta er
tiltölulega handhægt, þar sem þið
eruð samferða í námi nokkrir
stúdentar í fremur afmöv,kuðum
hóni. Þá yrði verkefninu deilt
milli allra í hópnum, og hver um
sig ræddi sitt efni í 10—20 mín-
útur. Síðan ræddi hópurinn út frá
því, og kennarinn væri eiginlega
ekki til annars en að leiða umræð-
urnar og svara spurningum.
— Prófessor Snorri Hallgríms-
son tók ulcus pepticum á þennan
hátt með okkur s.l. vetur, og
fannst víst flestum góð tilbreyt-
ing. Annars var það í nokkrum
sundurslitnum tímum og nýttist
því varla eins vel og ella. auk þess
sem mönnum hætti til að leggja
óþarflega mikla vinnu og tíma í
þetta, en það eru væntanlega byrj-
unarörðugleikar,