Læknaneminn - 01.11.1965, Blaðsíða 60

60
LÆKNANEMINN
sem stúdentar gera til hans í hinum
ýmsu greinum, svo sem framast er
unnt á hverjum tíma. Einkum er mikil-
vægt, að tima stúdenta sé ekki sóað
vegna ófuilkominnar og úreltrar
kennslutækni og siæms skipuiags
kennslu.
Árið 1875 voru samþykkt lög um
stofnun læknaskóla á Islandi, og er
læknadeildin arftaki hans. Væri nú ekki
ráð, að Háskóli Islands einbeitti kröft-
um sínum að fullkomnun kennslu- og
rannsóknaaðstöðu fyrir þær deildir, sem
dýrastar eru við hvern háskóla og um
leið mest hættan á að búi við skort af
þeim sökum, þ.e. lækna- og tannlækna-
deildirnar, svo að þær mættu flytjast
í sameiginlegt húsnæði á hundrað ára
afmæli læknaskóla á Islandi ? Á þann
hátt verður fyrst unnt að framkvæma
til fulls þær breytingar á kennsluhátt-
um læknadeildar, sem æskilegar munu
teljast til að færa kennsluna í viðun-
andi horf.
Flestir munu nú sammála um, að að-
alaðsetur læknadeildar eigi að' vera í
nánum tengslum við aðalkennslu-
spítalann, þ.e. Landspítalann, að öllum
líkindum í sérstöku húsi á Landspítala-
lóðinni. Efnafræði og aðrar greinar, sem
bætt kynni að verða við til undirbún-
ings á fyrsta kennsluári, svo sem
stærðfræði, eðlisfræði, félagsfræði
o.þ.h., mætti kenna í Háskólabygging-
unni, enda sú kennsla skyld kennslu i
öðrum deildum og gæti e.t.v. verið sam-
eiginleg þeim að einhverju leyti.
Fiest önnur kennsla, nema hin
kliniska, gæti farið fram í hinu nýja
húsi. tmsum kann að þykja óþarfi að
flytja t.d. líffæra- og lyfjafræðikennslu
að spítalanum, en þó er margt, sem
mælir með því, ekki sízt ef þessar
greinar yrðu kenndar meira jafnhliða
hinum klinisku í framtíðinni. Þarna
yrðu ennfremur nauðsynleg macro- og
microscopisk söfn, sem nú eru ófull-
komin og óaðgengileg stúdentum, auk
bóka- og tímaritasafns læknanema
sjálfra. Ennfremur lesstofur fyrir
læknanema í öllum hlutum, sem yrði
þeim augljós félagslegur ávinningur.
Ennfremur má benda á, að með því
að flytja meginhluta læknakennslunnar
að spítalanum verður miklu auðveldara
að nýta þá menn til kennslu, er honum
eru tengdir, enda þarf að stefna að því
að sem flestir þeirra séu jafnframt
kennarar. Þannig ætti kennslukvöðin
að verða minni og jafnari og kennslan
jafnframt fjölbreyttari og betri, sé um
leið lögð áherzla á skipulagningu
hennar.
Loks má telja eðlilegt að tannlækna-
deildin fái inni í sama húsi og lækna-
deildin vegna svipaðra kennsíugreina
og safnþarfa. Tannlæknanemar þurfa
líka að sækja hluta af námi sínu til
Landspítalans og ætlazt er til, að lækna-
nemar læri eitthvað í tannlæknisfræð-
um.
Að lokum færir ritnefnd Læknanem-
ans öllum höfundum beztu þakkir fyrir
efniviðinn og óskar hinni næstu góðs
gengis. Sjálfur þakka ég ritnefndar-
mönnum öllum ánægjulegt samstarf og
prentliðinu frábæra lipurð.
B. F. S.
Sýkillinn og sálin
Tvennt er til —
að þú takir sýkilinn
eða ekki.
Og takirðu sýkilinn,
er tvennt til —
að þú veikist
eða ekki.
Og ef þú veikist,
er tvennt til —■
að þú deyir
eða ekki.
Og ef þú deyrð,
ja, þá er enn tvennt til!
(Óþekktur höf.).
Um bílveiki tók Bjarni bóndi svo til
orða:
„Ég er bílveikur, konan mín er bíl-
veik, krakkarnir eru allir bílveikir og
hundurinn líka. Þetta er ættgengur and-
skoti!“
Sjúklingur: •— Við vorum nú skóla-
bræður á sínum tíma, svo að ég ætla
ekki að bjóða þér borgun. Hins vegar
hef ég minnzt þín í erfðaskránni.“
Læknirinn: — Þakka þér kærlega fyr-
ir, — heyrðu annars, má ég rétt líta
aftur á lyfseðilinn, ég þarf að laga svo-
lítið“.