Læknaneminn - 01.11.1965, Qupperneq 45

LÆKNANEMINN
J,5
Páll B. Helgason, stud. med.:
Hjá útvörðum íslands
Um það bil er ég var að hefja
læknisnám mitt, hitti ég að máli
gamlan heimilisvin, Einar lækni
Guttormsson úr Vestmannaeyjum.
Ympraði ég á því, hvort ég gæti
kannski fengið vinnu seinna hjá
honum við sjúkrahúsið þar, og tók
hann því ekki fjarri.
Liðu nú nokkur ár, og var mik-
ið til farið að fyrnast yfir þessa
bón í huga mér. Vorið 1964 var
ég orðinn auralaus sem góður og
gildur læknastúdent. Eins og þá
var komið málum, leit ekki út fyr-
ir mikla vinnu í höfuðborginni né
nágrenni hennar á næstunni, og
datt mér þá í hug, að sjá, hvort
gamalt vilyrði Einars stæði. Gerði
ég það, og var málið auðsótt.
Samdist okkur svo um, að ég yrði
hjá honum 1—2 mánuði það sum-
um fyrir þann hlut, er hann átti
að stofnun Félags læknanema
hinn 6. marz 1933. Var hann ásamt
Baldri Johnsen og Bjarna Jónssyni
aðalhvatamaður að stofnun félags-
ins, og sömdu þeir saman uppkast
að lögum þess. Var Ólafur kosinn
fyrsti formaður félagsins. Þarf-
laust er að fjölyrða um þau áhrif,
sem félagsstofnun þessi hefur
haft á félagslíf og þroska lækna-
nema; þau eru öllum kunn, sem
numið hafa í deildinni síðan og
fylgzt hafa með blaði þeirra,
Læknanemanum, eftir að það hóf
göngu sína.
aiið og ynni sem eins konar að-
stoðarlæknir við sjúkrahúsið og
tæki auk þess nokkrar bæjarvakt-
ir.
í ágústbyrjun var svo haldið af
stað. Valdi ég flugleiðina, enda
þótt mér sé bölvanlega við að
fljúga innanlands. Þó fannst mér
það betra af tvennu illu, því að
með því að fara sjóleiðina var ég
viss um að lenda í of mikilli
dehydration eða detta í sjóinn.
Ég komst á leiðarenda þrátt fyr-
ir allan skrekkinn, og hefur sjálf-
sagt allt gengið samkvæmt áætlun.
Samt fannst mér allt ganga úr-
leiðis, flugvélin væri ýmist að
rekast á fjöll eða hrapa, og í
þokkabót fékk ég í veganesti rok
og rigningu, eins og bezt gerist
hérlendis. Þegar komið var yfir
Vestmannaeyjar, var heldur lélegt
Læknanemum og yngri læknum
er Ólafur einnig hugstæður frá
námsdvöl þeirra á Vífilsstöðum.
Er eigi ofmælt að segja að hjá
honum fóru saman flestir þeir
kostir, er góðan lækni mega prýða,
og kennari var hann ágætur. Eink-
um minnist undirritaður með hlý-
hug og þökk viknanna þriggja í
fyrrasumar, er hann starfaði sem
vicar á Vífilsstöðum undir hand-
leiðslu Ólafs heitins.
Læknanemar þakka kynnin við
góðan dreng og votta ástvinum
hans og félögum samúð sína.
B. F. S.