Læknaneminn - 01.11.1965, Síða 46

J,6
LÆKNANEMINN
útsýni, en þó grillti í flestar eyj-
arnar. Segja mér fróðir menn, að
sé ekki þoka á Helgafelli né mjög
hvasst megi lenda í Eyjum, enda
var lent í þessari ferð.
Þá var ég nú kominn. Einar
læknir var mættur með bíl á flug-
vellinum til að sækja mig, og var
ég harla feginn, þar eð ég þekkti
varla sálu, hvað þá heldur áttirnar.
Geystumst við í bæinn, beint heim
til Einars, og var mér tekið þar
sem einum af fjölskyldunni.
Ekki gat ég farið mikið fyrsta
daginn til að litast um vegna
rigningar, sem var yfirþyrmandi
mikil. Dvaldist ég því mest inni
við og aflaði upplýsinga, hvernig
starfi mínu yrði háttað og hvern-
ig staðhættir voru.
Næsta mál á dagskrá var að
hola mér niður einhvers staðar.
Átti ég tveggja kosta völ, að búa
heima hjá Einari eða í sjúkrahús-
inu. Okkur Einari kom saman um
að búa ekki í sama húsi, þar eð of
mikið ónæði gæti orðið af því, ef
við skiptumst á bæjarvöktum.
Valdi ég því síðari kostinn. Hins
vegar mátti ég skoða heimili
þeirra læknishjóna sem mitt eig-
ið, og var ég þar alltaf velkominn.
Þá var að skoða sjúkrahúsið og
koma dótinu mínu fyrir. Ekki get
ég neitað því, að ég varð hissa,
þegar ég sá það, þar eð að útliti
til virtist það vera allt annað en
sjúkrahús. Líktist það talsvert
stjórnarráðshúsinu, en er tvílyft
með kjallara. Það var byggt um
1930, en er samt áreiðanlega með
óhentugustu sjúkrahúsum á land-
inu.
I kjallaranum er eldhús, mötu-
neyti, Röntgentæki, ljósastofa,
miðstöð, þvottahús og herbergi,
sem ég fékk til afnota. Auk þess
er þar baðherbergi með eina bað-
keri hússins. Á neðri hæð eru
karlastofur. Ein er með um það
bil tíu rúmum og tvær aðrar með
tveimur og f jórum rúmum. Svo eru
salerni, skol, vaktstofa hjúkrunar-
kvenna, býtibúr og skurðstofa
ásamt skiptistofu. Á efri hæð eru
kvennastofur, þrjár meðalstórar
og ein tveggja manna, fæðingar-
herbergi og sængurkvennastofa.
Auk þess er þar líka salerni, skol
og svefnherbergi hjúkrunarkonu.
Öll vinnuaðstaða er erfið í
sjúkrahúsinu. Hvergi er unnt að
renna rúmum gegnum dyr. I
minnstu stofunum þarf að lyfta
sjúklingum yfir fremri sjúklinga
til að koma þeim í innra rúm.
Engin fólkslyfta er í húsinu, held-
ur aðeins matarlyftubora. Þarf
því að bera alla ógangfæra sjúkl-
inga, en þeir eru æði margir, bæði
í bað einu sinni í viku og í þær
myndatökur, sem til falla. Þar eð
býtibúr og vaktstofa hjúkrunar-
kvenna eru á neðri hæð, þurfa þær
að hlaupa milli hæða til að sinna
köllum. Hjúkrunarliðið er of fátt,
og þarf því oft að halda vel á spöð-
unum.
Byrjað var að reisa nýtt sjúkra-
hús fyrir 3—4 árum. Á það og
mun leysa mörg af áður nefndum
vandkvæðum. Sjúkrahúsið átti
upphaflega að verða tilbúið eftir
u. þ. b. 4—6 ár, en allar horfur
eru á, að fjórfalda megi þá tölu,
ef að líkum lætur.
Rétt hjá sjúkrahúsinu er starfs-
stúlkna- og hjúkrunarnemabústað-
ur. Kallast þetta hús alltaf „Vill-
an“. Hvílir mikill ævintýraljómi
yfir nafninu, enda frægt frá fornu
fari og að endemum.
Á spítalann leggjast flestir
sjúklingar frá Vestmannaeyjum
og skipum í námunda við þær, svo
og fólk, sem veikist á ferðalögum
þarna. Margir sjúklingar eru send-
ir til Reykjavíkur, en reynt er að