Læknaneminn - 01.11.1965, Page 58

58
LÆKNANEMINN
aðan árangur og filmuskoðunin, eru
flestir stúdentar langþreyttir orðnir á
hvorri tveggja.
Slíkir óþarfavankantar á kennslu
eru ágætt dæmi um mátt vana og
sinnuleysis, sem standa í vegi fyrir
flestum framförum. I þessu tilfelli hef-
ur aðstaðan verið fyrir hendi um all-
langt skeið, þ.e. tækið sjálft, og því
aðeins um sáraeinfalt framkvæmdarat-
riði að ræða, enda hefur áróður stú-
denta nú orðið til þess, að flestir kenn-
arar nota tækið fremur en röntgen-
skápinn.
Hver mundi þá tregðan vera til víð-
tækra skipulagsbreytinga og endur-
bóta á kennslunni í heild ? — Hér verða
stúdentar sjálfir vel að duga með gagn-
rýni og ýtni, en sú gagnrýni verður að
vera réttmæt og rökföst og borin fram
með fullri háttvísi, eigi að verða mark
á henni tekið. Ættu bæði stúdentar og
kennarar deildarinnar að geta sótt
mikinn styrk í athuganir og álitsgerðir
um skipan læknakenns'.u, sem gerðar
hafa verið erlendis, t.d. í Engiandi og
Danmörku, og þá samvinnu Norður-
landa, sem fyrirhuguð er á þessu sviði.
Því má þó ekki gleyma, að gagnrýnis-
laus eftiröpun á engan rétt á sér nú
fremur en áður. Velja verður og hafna
eftir því, sem skynsemi og sjálfstæð
hugsun segja til um.*)
Af erlendum heimildum um þessi efni
mætti nefna auk þeirra, sem annars
staðar hefur verið minnzt á í b'aðinu:
Report of the Medical School Advisory
Committee (University of Nottingham,
1965) og Report on Medical Education,
Suggestions for the Future (British
Medical Students’ Association, 1965).
Húsnæði læknadeildar og Háskólinn.
Sé á annað borð farið að narta í
kennslumál læknadeildar, þessi hjartans
mál stúdenta, verður varla hjá því kom-
izt að halda einhvers konar minningar-
i’æðu um „næsta verkefni" fyrir happ-
drættisfé Háskólans, „hús fyrir lækna-
*) Rétt er að geta þess, að síðan þetta var
ritað, liefur komið hingað til lands Norð-
maður, Arne Marthinsen að nafni, á vegum
menntamálaráðuneytisins og læknadeildar til
að kynna sér læknakennslu hér og gera til-
lögur um heildarskipulag hennar í framtíð-
inni. Hefur hann áður starfað að slíkum verk-
efnum við háskólann í Osló og mun þegar
hafa unnið hér mikið og gott starf, sem
væntanlega verður nánar getið um í blað-
inu síðar.
kennslu og rannsóknir í læknisfræði,"
eins og auglýst var í Læknanemanum
vorið 1958 og á svipaðan hátt í öðrum
auglýsingum happdrættisins um nokk-
urt skeið. Síðan þagnaði þessi fagnað-
arboðskapur háskólayfirvalda, þótt óm-
inn megi enn heyra innan deildarinnar,
og hætt er við, að ýmsum muni þykja
klén fyrirheit þeirra um málið á þessu
hausti.
Á hinn bóginn virðist nú allt kapp
lagt á að fjölga námsgreinum við Há-
skóla Islands í náinni framtíð, bæði
svonefndum huggreinum og raungrein-
um. Verður að telja slíkt furðulegar að-
farir og jaðra við sýndarmennsku,
meðan ekki tekst að kría út fé frá rík-
isvaldinu, sem nægja mundi til að bæta
úr knýjandi þörf endurbóta og nýbygg-
inga í þeim greinum, sem þegar eru
kenndar við skólann. Eru þá einkum
hafðir í huga auknir kennslukraftar og
sómasamleg kennslu- og rannsóknaað-
staða í lækna- og tannlæknadeild.
Húsnæði læknadeildar er tvístrað, of
lítið og ófullnægjandi á ýmsan hátt, t.d.
er mikill skortur á sameiginlegu hús-
næði fyrir lesstofur og kennslusöfn.
Tannlæknadeildin á engan visan sama-
stað, en er nú í alltof þröngu leigu-
húsnæði, sem hún getur þurft að rýma
mjög fljótlega. Munu flestum í fersku
minni þau firn, sem gerðust fyrir
skömmu síðan, þegar öllum umsækj-
endum um nám í tannlæknadeild var
synjað á síðustu stundu um upptöku í
deildina vegna þrengsla, og er óskandi
að slíkir atburðir endurtaki sig ekki.
Annars eru fjárveitingar rikisins til
Háskólans kapítuli út af fyrir sig, sem
vert væri að ræða, en þess ber að gæta,
að allar tölur eru ákaflega vandmeð-
farnar til samanburðar. Almennt mun
álit mennta.manna, a.ð Háskóla Islandn
hafi alltaf verið búin kröpp kjör af
hálfu ríkisvaldsins, og e.t.v. má segja,
að allt fjas um tiltölulega lítilvægar
breytingar upphæða, til eða frá skipti
litlu máli í því sambandi. Háskólinn ber
bess of ljós merki, að þær upphæðir
ha,fa verið langtum of lágar, brátt fyr-
ir allmikla sjálfsbjargarviðleitni á fjár-
málasviðinu, og undarleg er sú stefna
ríkisvaldsins, að allar byggingar skuli
Háskólinn burfa að reisa fyrir happ-
drættisfé, þ.e. lúta svo iá.gt að sjá
bannig um aukaskattlagninfru beirra
borgara, sem gaman hafa af fjárhættu-
spili.
Er hastarieat- að velferðarríki, sem
kennir sig við menningu og ber t.d.