Læknaneminn - 01.12.1976, Blaðsíða 14

STUÐLARIT IV
1. BURDARMALSDAUDI
sem fyrir þann tíma var ekki tekin saman barna-
dauði í 1. viku heldur í 1. mánuði. Höfum við því
tekið þann kostinn að sleppa úr tímabilinu 1941—''50
hvarvetna þar sem vikið er að burðarmálsdauða. A
stuðlariti IV-l er burðarmálsdauða skipt í andvana
fædd annars vegar og látin í 1. viku hins vegar.
Kemur þá í ljós að meir en helmingur burðarmáls-
dauðans er vegna andvana fæddra. Á stuðlariti IV-2
eru svo tekin fyrir sérstaklega andlát í 1. viku. Er
dánarorsökum þar skipt í 3 hluta: 1) meðfæddir
vanskapnaðir, 2) fæðingaráverki, köfnun eftir fæð-
ingu og lungnahrun og 3) aðrar orsakir burðarmáls-
dauða. Á báðum hlutum stuðlarits IV (1 og 2) kem-
ur vel í Ijós hin háa dánartala áranna 1961-’65.
Gerir þar hvort tveggja, aukinn fjöldi andvana
fæddra og hækkuð dánartala í 1. viku. Þá kemur í
ljós að dánartala vegna meðfæddra vanskapnaða er
mjög stöðug öll tímabilin á burðarmálstímabilinu,
þrátt fyrir lækkandi heildardánartölu vegna þeirra
(sbr. stuðlrit III). Síðustu 15 ár hefur burðarmáls-
dauðinn verið á stöðugri niðurleið. Hefur þar stór-
bætt heilbrigðisþjónusta, mæðraeftirlit og fæðingar-
hjálp vanfærra kvenna átt þar verulegan hlut að,
auk þess sem greining og meðferð sjúkdóma hjá
nýburum hefur tekið stórstígum framförum á und-
anförnum áratug.
Hins vegar er okkur ekki Ijós ástæða hins háa
burðarmálsdauða 1961-’65, svo sem við höfum áður
vikið að (vide supra), en hann er það hár að hann
veldur tölfræðilega marktækri aukningu í heildar-
dánartölu 0-4 ára barna (sbr. líuurit 1-1 og 1-2).
2. DANART. I 1. VIKU
12
LÆKNANEMINN