Skinfaxi - 01.04.2023, Qupperneq 35

S K I N FA X I 35
lestri,“ segir hún og bendir á að foreldrar í leikskólanum telji YAP hafa
haft jákvæð áhrif á börnin. Kennarar hafi líka verið ánægðir með hvernig
tekist hafi til.
„Þú getur valið svolítið úr þessu. Stór hluti efnisins er leikir þar sem
fléttaðar eru inn æfingar sem tengjast vitsmunaþroskanum, eins og
að læra stafi hljóð eða para saman. Það hentar sumum börnum betur
að læra í leik eða á hreyfingu,“ segir hún og bendir á að hún hafi oft
parað saman börn af erlendu bergi brotin og börn með íslenskan bak-
grunn.
„Það íslenska getur orðað hlutina og leiðir hitt barnið áfram í gegnum
æfingarnar. Erlenda barnið heyrir það og endurtekur og lærir í raun
íslensku í leiðinni. Ég er sjálf meira til hliðar og gríp inn í ef orð vantar
eða skilningur þarf að vera meiri. Þegar maður horfir á þetta í víðu
samhengi sést að verkefnið skilar miklu; það er hagkvæmt fyrir sam-
félagið, fyrir foreldra og svo auðvitað börnin, sem græða langmest á
þessu. Samfélagslega er mjög gott að byrja svona snemma. Í grunn-
skóla er dýrt að halda úti aukatímum eða sérkennslu fyrir þá nemendur
sem þurfa á því að halda, börn með slaka hreyfifærni, hegðunarvand-
kvæði, ADHD og hvaðeina,“ segir Ásta og bendir á að nemendur sem
áður þurftu sérkennslu komi enn betur út úr YAP en aðrir.
„Þau börn sem eiga við vanda að etja eru iðulega félagslega verr
stödd en önnur börn og síður líkleg til að taka þátt í íþróttastarfi. Þau
verða undir í skólakerfinu og eru líklegri til að flosna upp úr skóla. Þau
skila sér illa í framhaldsnám, ef þau þá gera það. Þá tekur samfélagið
við þeim og það kostar okkur helling,“ heldur Ásta áfram en bætir við
að ekki hafi verið kannað hvort börnin úr leikskólanum Skógarási skili
sér í meiri mæli í íþróttastarf í Reykjanesbæ en önnur börn.
„Ég get allavega sagt að börnin eru rosalega flott þegar þau fara frá
okkur, tilbúin að fara út í lífið og takast á við dagleg störf,“ segir hún.
Íþróttakennarinn Ásta Katrín hefur í áratugi unnið með
fötluðum einstaklingum og m.a. unnið hvataverðlaun Íþrótta-
sambands fatlaðra fyrir störf sín. Ásta er fædd og uppalin á
Kirkjubæjarklaustri. Þar stundaði hún frjálsar íþróttir og hóf þjálf-
araferil sinn. Hún var líka með leikjanámskeið á sumrin.
Ásta vann hjá UMFÍ árin 1983–1984 þegar Vestur-Skaftfell-
ingar voru í meirihluta starfsfólks UMFÍ. Hún fór í Íþróttakennara-
skólann á Laugarvatni og útskrifaðist árið 1987. Eftir það fór hún
að þjálfa, meðal annars á Siglufirði. Þar voru ekki frjálsar í boði
og varð úr að hún og íþróttakennarinn Þórarinn Hannesson,
ásamt hópi af vösku fólki, stofnuðu ungmennafélag sem var
með þrjár deildir til að byrja með, frjálsíþróttadeild, körfuknatt-
leiksdeild og sund. Þetta var ungmennafélagið Glói, stofnað
árið 1994, og hjá félaginu sáu þau um þjálfun frjálsra íþrótta
og leikjanámskeið. Ásta þjálfaði líka hjá Snerpu, íþróttafélagi
fatlaðra á Siglufirði, sem var upphaflega stofnað árið 1987 fyrir
fatlaða.