Iðjuþjálfinn - 2023, Síða 29

Iðjuþjálfinn I Fagblað iðjuþjálfa I 1. tölublað 2023 29
Lid, og bókin hennar um algilda hönnun er skyldulesning hjá
okkur. Svo fara nemarnir út og gera aðgengismælingar í sínu
nærumhverfi og þetta er oft mikil upplifun fyrir þá þegar þeir
sjá hvað aðgengi (í víðum skilningi) er víða lélegt!“
Sterkar fagstéttir og aukið samstarf
Aðspurð um framtíðarsýnina í faginu sér Björg fyrir sér færni-
og hermisetur sem víðast og er hún búin að fara á eitt námskeið
af þremur um að vera leiðbeinandi (n. fasilitator). „Hér í Noregi
eins og á Íslandi er mikið talað um aukna samvinnu í heilbrigð-
isþjónustu og tilfærslu verkefna innan þjónustunnar. Hvað á
ég að gera og hvað átt þú að gera? Skerpa á getu fagstéttanna
og auka möguleika á meira samstarfi með fleiri stéttum eins
og til dæmis sjúkraliðum. Ég fékk smá innanhússstyrk þrjú ár í
röð og hef verið að skoða þetta með kennurum í sjúkraþjálfun,
hjúkrun og þroskaþjálfun (n. vernepleie) hér við OsloMet. Við
kölluð okkur Tverr-piloten og höfum einbeitt okkur að því að
skoða þau verkefni sem við sem faghópar leysum oft í samein-
ingu á vettvangi, eins og að koma fólki fram úr á morgnana,
hvort sem það er á sjúkrahúsi eða heimahúsi,“ segir Björg.
„Færni- og hermisetur er svo góður vettvangur til að endur-
mennta starfsfólk, það er hægt að æfa þá sem eru sjúkraliðar
núna ef þeir eiga að fara að taka við fleiri verkefnum en áður.
Það er mikið í umræðunni hérna í Noregi að sjúkraliðar fái fleiri
verkefni, axli meiri ábyrgð ef svo má segja. Það er mikið álag á
heimaþjónustunni hér í Noregi og það er verið að skoða hvort
eitthvað sem hjúkrunarfræðingarnir eru að gera í heimahjúkrun,
gætu sjúkraliðar hugsanlega tekið yfir? Það eru til gögn hér
sem segja að um 60% af því
sem hjúkrunarfræðingar gera í
heimaþjónustunni sé ekki í raun
hjúkrun heldur umönnun. Hún
er auðvitað nauðsynleg en þarf
ekki endilega hjúkrunarfræðing
til. Með hermisetri er hægt að
kenna fleirum hraðar og líka að
styðja undir samstarf,“ lýsir hún.
Í mörg horn að líta í
kennslu og rannsóknum
Ýmsar áskoranir eru í starfi
Bjargar, til dæmis fjöldi nema.
„Það eru um 90 sem hefja námið en rétt rúmlega 60 sem fara
yfir á annað ár, bakgrunnur þeirra er alltaf að verða fjölbreyttari,
t.d. hvað þau lærðu í menntaskóla, hver er grunnurinn þeirra,
hvernig lærðu þau að nota heimildir, tungumál og sérþarfir,
íþróttamenn í afreksstarfi sem geta ekki verið í fullu námi,
búseta, börn. Það er í mörg horn að líta,“ segir Björg.
Aðspurð um hvað sé erfiðast í kennslunni nefnir hún að fá
nemendur til að þora. „Þora að spyrja og þora að gagnrýna
(rýna til gagns), sérstaklega í stórum hópi. Hér er þeim alltaf
skipt í fasta vinnuhópa með 3–5 í hverjum og vinnuframlagið
er misjafnt eftir einstaklingum, sem er oft erfitt í hópastarfi,“
útskýrir hún.
Hvað varðar rannsóknarhlutann segir Björg vera áskorun að
sækja um styrki og lítil reynsla af því í OsloMet, sem varð fyrst
rannsóknarháskóli 2018. „Nú er mikil áhersla lögð á að sækja
um styrki með sveitarfélögum en á sama tíma eru þau að
drukkna í verkefnum sem tengjast þjónustu við skjólstæðinga.
Þetta er um leið áhugaverðasti hlutinn við að stunda rannsóknir
því auðvitað eiga þær að leiða til bæði aukinnar þekkingar og
betri þjónustu. Engir vita betur en skjólstæðingar hvað þarf
að bæta og aðgengi að þeim fæst í gegnum heilbrigðiskerfið.
Hér þarf því að vanda til verka. Einmitt núna er ég ásamt
öðrum að skrifa umsókn um styrk til að rýna í innleiðingu
á velferðartækni. Ég er fulltrúi HA í stjórn Heilbrigðis- og
velferðartækniklasa Norðurlands, Veltek sem er þátttakandi í
norrænu samstarfi.“ Ritnefnd bendir í því sambandi á grein í
Iðjuþjálfanum 2022, „Sjálfbær þjónusta, sjálfstæðir notendur“.
Heimsókn á Velferðartæknimiðstöð í Álaborg.