Úrval - 01.12.1969, Blaðsíða 14

12
ÚRVAL
þessir hálsar úr stað hræris, þá skal
mín gæzka ekki frá þér víkja og
sáttmáli míns friðar ekki við þig
skilja, segir drottinn, þinn miskunn-
ari. Ó, hversu gleðilegt er þetta,
þegar einn fáráður syndari, hvers
samvizka vitnar á móti honum, að
hann hafi ekkert annað en dauðann
forþénað, þegar hann, segi ég, hugs-
ar til þeirrar ógnarlegu tíðar, nær
konungur jarðarinnar og höfðingj-
arnir og hinir voldugu segja til
fjallanna og til bjarganna: Fallið
yfir oss og hyljið oss fyrir augliti
hans, sem í hásætinu situr, og fyrir
reiði lambsins....
(Úr Vidalínspostillu, útgefinni 1945).
á pálmasunnudag söng barnakórinn við messu í safnaðarkirkjunni
okkar í Louisville. Þegar söngnum var lokið og presturinn var að
stiga í stólinn, reis einn lítill snáði í kórnum á fætur og gerði sér
lítið fyrir og labbaði út.
Þá varð prestinum að orði: „Ég býst við, að hann sé vanur að
skreppa út úr stofunni, þegar auglýsingarnar koma."
Joe Creason.
Nathaniel Benchley sagði eitt sinn sögu af þrem systrum, sem bjuggu
með ömmu sinni. Þær áttu heima í Pennsylvaniu. Stundum ræddu þær
um, hvernig þær skyldu skipta reytum ömmu sinnar á milli sin, eftir
að hún væri horfin hé'r úr heimi til þess að uppskera laun sín. Oftlast
töluðu þær þó urn „Lincolnbréfið", en amman hélt mjög mi'kið upp á
það plagg sitt og geymdi það 1 læstri hirzlu. Það var jafnvel álitið, að
systurnar mundu lenda í ofboðslegu rifrildi yfir þei.m erfðagrip.
Og svo fór að lokum, að amman dó. Þegar þær fóru að gramsá í
reytum hennar, komust þær því, að „Lincolnbréfið" var bara bréf, sem
hún hafði eitt sinn skrifað Lincoln forseta, en hafði aldrei póstlagt af
einhverri óþekktri ástæðu.
Jerome Beatty, jr.
Ég starfaði sem ráðningastjóri hjá stórverzlun. Eitt sinn kom lagleg
stúika um tvítugt og sótti um starf sem afgreiðslustúlka. Þegar hún
kom að þeirri spurningu á umsóknareyðublaðinu, þar sem stendur
„Fyrri starfsreynsla", þá hikaði hún í nokkrar mínútur. Ég fann það,
að hún hafði ekki unnið við afgreiðslustörf áður, svo að ég velti þvi
fyrir mér, hvernig hún mætti nú svara þeSsari spurningu. Mér var inni-
lega skemmt, þegar ég las þetta svar: „Hef selt kökur fyrir kvenskáta-
flokk.“
Hún fékk starfið.
Frú Tom Bramlett.