Úrval - 01.12.1969, Side 94

92
Óttarr Möller er fæddur í
Styk'kishólmi 24. október 1918.
Hann lauk námi við Verzlunar-
skóla Islands 1936 og var síðan
eitt ár við verzlunarnám í Eng-
landi .iafnframt því sem hann
starfaði við heildsölu í Man-
chester. Hinn 1. okt. 1938 réð-
ist hann til E’imskipafélags Is-
lands og hefur starfað þar síð-
an að einu ári undanskildu. Ár-
in 1942—1946 starfaði Óttarr
sem fulltrúi á skrifstofu Eim-
skipafélags íslands í New York,
.iafnframt því sem hann stund-
aði nám í „shipping“ við skóla
þar í borg og tók þátt i nám-
skeiðum fyrir yfirmenn skipa-
félaga á vegum War shipping
Administration. Hann starfaði
síðan sem fulltrúi Eimskipafé-
lagsins þar til 1. júní 1962, að
hann tók við forstjórastarfi hjá
Eimskipafélagi íslands. Óttarr
hefur auk þess gegnt fjölmörg-
um trúnaðarstörfum. Hann er
kvæntur Arnþrúði Kristinsdótt-
ur.
ÚRVAL
Hin heilaga gröf mundi breytast í
sannkallaða svínastíu!“
„Já, en það þarf enginn að. frétta
af því,“ svaraði Pepino bænarrómi.
„Við Violetta gætum komið hingað
í miklum flýti og flýtt okkur svo
burt aftur.“
Ábótinn hugsaði sig um. Það var
eitthvað í fari drengsins, sem snart
hann. En hvernig færi nú, ef hann
leyfði honum þetta og asninn dæi
svo eftir allt bramboltið, sem var
nú reyndar líklegast? Það mundi
vafalaust berast út, og það mundi
drag úr orðstír þessa pílagrímsstað-
ar. Hann velti því fyrir sér, hvert
álit biskups væri og hvernig hann
mundi leysa þetta vandamál.
Því fór hann undan í flæmingi og
svaraði: „Jafnvel þótt við veittum
þér þetta leyfi, kæmist þú aldrei
með ösnuna þína niður neðstu,
þrengstu stigaþrepin, þar sem
beygjan er kröppust. Þú skilur því,
að þetta er ekki hægt.“
„Já, en það er til annar inngang-
ur,“ svaraði Pepino. „Hann liggur
að gömlu kirkjunni. Hann hefur
ekki verið notaður lengi, en það
væri hægt að opna hann bara í þetta
eina skipti. Er það ekki rétt?
Nú varð ábótinn gramur. „Hvað
ertu eiginlega að segja? Á að eyði-
leggja eignir kirkjunnar? Það hef-
ur verið múrað upp í þessi göng
í rúma öld, eða alveg frá því nýja
grafhvelfingin var gerð.“
Biskupinn áleit, að hann hefði
fundið góða lausn á þessum vanda,
og því sagði hann vingjarnlega við
drenginn: „Hvers vegna ferðu ekki
heim og biður heilagan Frans að
hjálpa þér? Ef þú opnar hjarta þitt