Úrval - 01.12.1969, Síða 33

31
rk'trkicirk-k'k-trkick-kick-k'k'k'+rkirk'k+irk+'k'k'k'kirk ★★★★★★★★★★+★+★★★★★★■*
Sölumaður nokkur var staddur í
afskekktu þorpi úti á landi. Hann
var neyddur til þess að dveljast í
þorpinu í nokkrar stundir vegna
þess að bíllinn hafði bilað. Mann-
inum varð því reikað inn í veit-
ingastofu þar, þá einu sem var í
þorpinu. Hann spurði veitinga-
manninn: — Segið þér mér, er
ekkert hægt að gera hér sér til
skemmtunar?
— Ojú, rútan kemur eftir svona
hálftíma. Þér getið þá séð hverjir
koma með henni.
Skoti týndi eitt sinn shilling á
götu í London. Þrátt fyrir ýtarlega
leit margra vegfarenda fannst shill-
ingurinn ekki. Ári síðar átti Skot-
inn leið um sömu götu. Var hún þá
hálf uppgrafin vegna einhverra
framkvæmda. Skotinn gekk til
verkstjórans og sagði: „Þetta er allt
í lagi piltar, ég ætlaðist nú ekki til
að þið hélduð leitinni áfram!“
Það var í þá góðu gömlu daga, að
Sankti Pétri leiddist þarna uppi og
og tók sér labbitúi niður á jörðina.
Hann langaði til að fræðast um,
hvort fólkið væri ánægt með til-
veruna og hvaða breytingu það
óskaði eftir.
Fyrst hitti hann aldraða ljós-
móður: „Ójú,“ sagði hún. „Ég legg
til að þjáningar konunnar, þegar
hún verður móðir, verði fluttar yfir
á manninn."
„Ég skal hugsa málið,“ svaraði
Sankti Pétur og brosti góðlátlega.
Svo leið nokkur tími. Ljósmóðir-
in var sótt til nágrannakonu sinn-
ar, sem lögzt var á sæng, og nú var
sú gamla spennt að vita, hvort
Pétur hefði orðið við bón hennar.
Og það gerði hann.
Barnið fæddist undir morgun og
yfir morgunmatnum spurði ljós-
móðirin bóndann hvernig hann
hefði sofið.
„Ég svaf ekki hímu.“
„Hafðirðu miklar þjáningar?"
„Nei, ekki ég, en leigjandinn uppi
á loftinu bylti sér með óhljóðum
í alla nótt!“
(Víkingur).