Úrval - 01.12.1969, Blaðsíða 126

124
ÚRVAL
að það er aðeins hægt að tileinka sér
læknislistina með því að samræma
hina vísindalegu þekkingu, sem þeir
hafa aflað sér, duttlungum mann-
skepnunnar. Vísindin stoða lítið í
samskiptum við einstaklinga, ef
ekki er um að ræða hin nánu tengsl
milli læknis og sjúklings, sem gamla
heimilislækninum lærðist að rækta
og virða.
Hver hefur verið driffjöðrin að
baki framfara læknavísindanna?
Læknar vilja losna við þjáningar
og ósigur ekki síður en aðrir menn.
En þjáningar og ósigur eru tengd
dauða hvers sjúklings. Þegar lækn-
ir hefur náð sjötugsaldri, er hugur
hans barmafullur af dapurlegum
minningum, minningum um sýking-
una, sem engin skýring fékkst á,
blóðtappann eða kransæðastífluna,
skyndilega uppgjöf hjartans. Skurð-
læknar með langa reynslu þrá með-
vitandi eða ómeðvitað þann dag,
þegar þeir framkvæma sinn síðasta
uppskurð. Þeir vinna miklu oftar
sigur en þeir bíða ósigur, en þessi
velgengni þeirra er smám saman
álitin vera alveg sjálfsögð og vill
gleymast. En ósigrar þeirra gleym-
ast ekki. Vinur De Condoyles, hins
mikla vísindamanns, kom eitt sinn
að honum, þar sem hann var önn-
um kafinn síðla kvölds. Vinur hans
sagði, að hann hlyti að elska starf
sitt, því að prófessorin var þá orð-
inn áttræður. „Nei,“ svaraði gamli
maðurinn, „það er ekki ást á vís-
indunum, sem rekur mig áfram. Ég
geri þetta til þess að drekkja sorg-
um mínum.“
Það er ekki um neina huggun að
ræða, ef sjúklingur deyr. Læknir-
inn finnur til ábyrgðarinnar, og því
hvetur það hann enn meira til þess
að koma í veg fyrir, að svipað end-
urtaki sig. Og framfarirnar byggj-
ast einmitt á slíkri mannlegri frum-
hvöt.
Margt fólk álítur, að það eitt, að það hefur viðurkennt galla eða mis-
tök, þýði að það þurfi ek'ki lengur að ráða bót á því.
Marie von Ebner-Eschanback.
Það er eins með ákvarðanirnar og álinn. Það er auðvelt að taka þær,
en erfitt að halda takinu á þeim.
Alexandre Dumas.
Fólk, sem er ekki hrætt við að bretta upp ermarnar, missir sjaidan
skyrtuna.
A.P.
Skilgreining á fyrirbrigðinu „risakjörbúð": Staður, þar sem það
tekur mann 30 mínútur að finna kaffi í dósum.
Frances Anderson.