Úrval - 01.01.1971, Qupperneq 56

54
ÚRVAL
svolítinn síðdegisblund á heimili
sínu, mitt á milli Hótel Monterrye
og borgarinnar. Hann hljóp út og
fann jörðina lyftast og hníga, líkt
og hún lemdi iljar hans. „Bifreiðin
mín valt eins og bolti,“ segir hann,
er hann minnist þessa dags. „Mér
fannst ég væri að missa jafnvægið.
Það var eins og fimm manneskjur
væru allar að reyna að toga mig
sitt í hverja áttina.
Þegar jarðskjálftinn hætti, ók ég
í áttina til Huarás til þess að reyna
að veita einhverja aðstoð. Brátt
varð rykið svo þétt, að ég gat varla
greint nokkurn hlut. Eg reyndi að
aka upp eftir Avenida Raymondi,
þegar ég náði til Huarás. En sú
gata fyrir fannst ekki lengur. Alls
staðar gat að líta rústahauga, og
það var engin leið að greina, hvar
göturnar og húsin höfðu verið. Allt
vfirbragð borgarinnar hafði breytzt.
Konur klöngruðust örvita af ótta
yfir haugana og æptu nöfn ástvina
sinna. Menn, sem ég hafði þekkt ár-
um saman, reikuðu alrykugir fram
hjá mér án þess að þekkja mig. Þeir
höfðu fengið lost. Augu allra log-
uðu af ótta og angist."
Á Plaza de Armas, torginu í mið-
hluta Huarás, en það líkist helzt
skemmtigarði, var fátt um mann-
inn og ósköp rólegt að venju þetta
sunnudagssíðdegi. Nokkrir sátu þar
á bekkjum og röbbuðu saman eða
reikuðu um undir háum pálma-
trjánum fram hjá lokuðum verzl-
unum. Hin tignarlega dómkirkja
var tóm, að undanteknum örfáum
gestum, sem höfðu gengið þangað
inn til þess að skoða hana.
í barnaskólanum Colegio Santa
Elena við suðurenda torgsins voru
saman komin 300 skólabörn ásamt
fjölskyldum sínum og gestum. Það
var verið að halda upp á afmæli
príorinnunnar, sem var skólastýra
skólans. Uppi á leiksviðinu í opna
innri húsagarðinum í miðri bygg-
ingunni stóð 10 ára gömul telpa.
Hún var að flytja lítinn ræðustúf
og bjóða foreldrana velkomna. Þá
tók jörðin að skjálfa, og svo lyft-
ist hún upp. Telpan þagnaði og
hljóp svo út af leiksviðinu. Veggir
tóku að springa og falla inn. Fimmt-
án punda múrsteinum rigndi í all-
ar áttir. Margir fullorðnir dóu, er
þeir beygðu sig yfir börnin og
reyndu að skýla þeim með líkama
sínum. Hryllings- og kvalaóp þeirra
drukknuðu í þeirri ringulreið, er
nú varð. 21 klukkustundu síðar
fann björgunarsveit Bede Jamie-
son, hinn bandaríska príor Bene-
diktusarreglunnar í Huarás. Hann
hafði beygt sig yfir tvær litlar telp-
ur og reynt að verja þær fyrir
grmthruninu. Hann var látinn, auk
200 annarra í skólabyggingunni, en
telDurnar tvær voru lifandi.
Á einni hryllilegri mínútu varð
skólabyggingin og 32 af 35 öðrum
byggingum, er mynduðu ferhyrn-
ing' umhverfis torgið, að einum risa-
haug. Rauðu skífuþökin, hvítkölk-
uðu veggirnir, bláu hurðirnar og
svalirnar, allt hvarf þetta og moln-
aði sundur í einu allsherjar ryk-
skvi. Á dómkirkjunni voru tveir
turnar, miklir um sig og sterkleg-
ir. Þeir líktust helzt varðturnum á
rammgerðu virki. Þeir hrundu til
grunna og sömuleiðis dómkirkju-