Úrval - 01.01.1971, Qupperneq 78

76
ÚRVAL
ur þinn muni líklega vera náið og
ástúðlegt, ef þér hættir fremur til
innhverfrar reiði. Þá munu skoð-
anir þínar líklega einnig vera
frjálslyndar, þú munt vera inn-
hverfur að eðlisfari, fremur ásaka
sjálfan þig um ýmislegt en aðra og
gera þér grein fyrir því, að ýmsir
þættir tilfinningalífs þíns birtast í
verkum þínum.
Ef einhverjum manni hættir
fremur til úthverfrar reiði, þá er
hann oft haldinn fjandsamlegu við-
horfi gagnvart föður sínum eða á
milli þeirra er oft um árekstra að
ræða. Ef til vill mun hann álíta
föður sinn vera strangan og að erf-
itt sé að gera honum til hæfis.
Sama manni hættir til að vera
haldinn afturhaldssömum skoðun-
um, að vera hleypidómafullur, full-
ur ásakana gagnvart öðrum og búa
yfir mjög litlum hæfileika til inn-
hverfrar íhugunar. í lífi manna
þeirra, sem sýna merki ofsakvíða,
er allt valdið hjá móðurinni, en
faðirinn er oft mildur eða fjarver-
andi.
Hvers konar fólki hættir helzt til
þess að vera skapbrátt? Dr. Fun-
kenstein segir: „Því hærra sem lit-
ið er í þjóðfélaginu, þeim mun
meiri tilhneiging er fyrir hendi til
þess að beina reiðinni inn á við og
verða hryggur og leiður í stað þess
að sýna merki ofsareiði“. Karl-
mönnum hættir miklu meira til
þess að sýna merki ofsareiði en
konum. Hlutföllin eru um 2 á
móti 1.
Er rauðhært fólk skapbrátt? Það
er bara hjátrú, að því er virðist.
Dr. Funkenstein efast um, að það
sé nokkuð skapbráðara en annað
fólk. Ef til vill býr það yfir til-
hneigingu til þess að hegða sér í
þeim efnum í samræmi við það,
sem búizt er við af því yfirleitt.
En það er samt satt, að fólk, sem
gegnir vissum störfum, úrsmiðir,
listamenn, óperusöngvarar, það
fólk, sem stundar starf, sem krefst
mikillar nákvæmni og einbeiting-
ar eða verður móðgað og sært af
minnsta tilefni, virðist fremur hafa
tilhneigingu til skapbræði.
Hið alþekkta ráð, að telja hægt
upp að tíu, áður en nokkur við-
brögð eru sýnd, hefur sitt gildi sem
skjót lækning. Það dreifir hugan-
um nógu lengi til þess að jafna
sig, á meðan maður íhugar, hvað
býr í raun og veru að baki reiði
manns. En dr. McLean álítur, að
ráðið til sjálfsstjórnar sé fólgið í
því „að beina reiðinni inn á aðrar
brautir á heilbrigðan hátt.“ Hann
segir frá ungum verkfræðingi, sem
tók að stunda tennis. Verkfræðing-
ur þessi sagði: „Eg sá andlit hús-
bónda míns birtast í tennisboltan-
um, í hvert sinn er ég slæ boltann
frá mér“.
Þegar velja skal eitthvert annað
tákn til þess að beina reiðinni að,
mæla sálfræðingar með því, að
reynt sé að höggva við í eldinn, slá
golfbolta, lemja æfingapoka hnefa-
leikakappa, fara í rösklega göngu-
ferð. Einn sálfræðingur mælir með
því að horfa á eldgömlu gaman-
kvikmyndirnar, þar sem leikararn-
ir henda t. d. rjómatertum í haus-
inn hver á öðrum, og þannig megi
koma auga á hina spaugilegu hlið
gremjunnar og reiðinnar.