Úrval - 01.01.1971, Qupperneq 80

78 ÚRVAL
ttrir(rtr{r{rirtrtrti-{rtr{ririi-ir(rlririrti-{rir{r(i-lrl!-li'i!ir-irlrtrírt!-{r{!'irtríi'tr{rtrtririrlrlrtr(r{r{r&
Svona er lífið

María litla var veik, og hún var
alltaf að biðja mömmu sína að gefa
sér kettling.
Það kom í ljós, að gera varð
skurðaðgerð á barninu, og mamma
hennar lofaði, að ef hún væri hug-
hraust og góð á spítalanum, skyldi
hún fá lítinn og fallegan kettling.
Þegar María litla var að ranka
við sér eftir svæfinguna, heyrði
hjúkrunarkonan hana tauta: „Það
er ekki tekið út með sældinni að
eignast kettling!"
—o—
Ung stúlka hafði fengið. lyfseðil
upp á Pilluna og geymdi hann í
veskinu sínu í nokkra daga. Dag
einn, er hún ók heimleiðis ásamt
vinstúlku sinni, fóru þær framhjá
lyfsölubúð, og þá minntist hún Pill-
unnar. Hún lagði bílnum, hljóp inn í
lyfjabúðina, lagði lyfseðilinn á
borðið og sagði við lyfsalann:
„Get ég ekki fengið þær á stund-
inni? Það er beðið eftir mér úti í
bíl!“
—o—
Hótelstjóri nokkur í S.-Fi-akk-
landi var kominn í hreinustu vand-
ræði, vegna slæmrar hegðunar
sumra gestanna. Tók hann það ráð,
að festa spjöld upp í öllum her-
bergjunum þar sem á stóð:
„Verið eins og heimá hjá ykkur,
—■ en fyrir alla muni, hagið ykkur
samt ekki eins.“
Þetta hreif.
—o—
Ung stúlka leitaði læknis. Þegar
hún kom heim, spurði móðir henn-
ar, hvað læknir hefði sagt.
„O, hann sagði nú, að það væri
eiginlega ekkert að mér, nema það,
að ég væri ólétt,“ sagði dóttirin.
„Það er þokkalegt að heyra, og
hver er svo faðirinn, má ég spyrja.“
„Ja, hann minntist nú ekkert á
það,“ svaraði dóttirin.
—o—
Þeir voru á rækjuveiðum og eng-
inn vildi taka að sér að vera kokk-
ur. Loks lét Lárus tilleiðast með
þeim skilyrðum, að sá sem fyndi að
matnum hjá sér skyldi taka við.
Þetta gekk vel í nokkra daga, þar
til Lárusi varð það á að tvísalta
grautinn.
„Helvíti er grauturinn saltur!