Úrval - 01.01.1971, Side 108

106
var 547 fet á lengd, og mesta hæð
hans var 20 fet. Til allrar hamingju
var ekkert vatn i uppistöðulóninu
þessa stundina, heldur rann þar að-
eins lítill lækur gegnum frárennsl-
ispípur, sem hafði ekki enn verið
lokað. En Sullivan óx stærð stíflu-
garðsins í augum. „Við verðum að
fá stórvirk moksturstæki," sagði
hann.
Að morgni þ. 4. ágúst var Burr-
age bónda sýnt leitarleyfið, sem
gefið hafði verið út. Þegar kom að
stíflugarðinum, dreifðu rannsóknar-
lögreglumennirnir sér til þess aö
stöðva alla umferð manna að svæð-
inu. En verkamenn tóku að ná
geysistórri jarðýtu og mokstursvél
af flutningavögnunum. Jay Coch-
ran, yngri, rannsóknarlögreglumað-
ur hafði útskýrt það fyrir fulltrúa
frá fyrirtækinu, sem tæki þessi
höföu verið tekin á leigu hjá, að
hlutirnir, sem þeir væru að leita
að, lægju líklega um 12—14 fetum
fvrir neðan efri brún stíflunnar.
„Hvar haldið þér, að við ættum þá
að byrja að grafa?“ spurði Cochran
manninn.
Maðurinn virti fyrir sér lögun
stíflunnar. Svo rak hann oddhvassa
spýtu niður í jörðina á stað einum,
sem var um 50 metrum frá vestur-
enda stíflugarðsins. „Eg hugsa, að
það væri bezt að byrja hérna,“
sagði hann.
Það greip Cochran eitthvert
furðulegt hugboð, sem hann gat al-
drei útskýrt. Hann kippti spýtunni
upp og gekk um 15 skrefum lengra
í áttina til miðju stíflugarðsins. Þar
ran hann svo spýtuna niður í rauð-
ÚRVAL
an leirinn. „Við skulum byrja
hérna,“ sagði hann.
Jarðýtan ýtti dálitlum jarðvegi
ofan af stíflugarðinum og myndaði
breiða „braut", svo að moksturs-
vélin gæti athafnað sig. Svo fór
hún að rífa stór stykki utan úr
stíflugarðinum. Innihald skóflunn-
ar var rannsakað vandlega, áður en
mokstursvélin fékk sér annan bita.
Það var 38—40 stiga hiti, en samt
var vinnunni haldið áfram allan
morguninn og fram á síðdegið.
Skyndilega hrópaði rannsóknar-
lögreelumaður, sem stóð við barm-
inn á gryfjunni: „Stanzið!" Honum
fannst sem hann hefði greint daufa
lykt af rotnandi holdi gufa upp úr
iarðveginum.
Nú var dálitlum jarðvegi mokað
burt ofur varlega. Og þá óx lykt
þessi. Þeir rannsóknarlögreglu-
mannanna, sem höfðu verið á víg-
völlunum í síðari heimsstyrjöldinni
og Kóreustyrjöldinni, minntust vel
þessarar lyktar. Nú óx flugnagerið
óðfluga, og hræfuglar voru þegar
teknir að hringsóla uppi yfir þeim.
Nú tók jarðýtan við aftur og ýtti
meiri jarðvegi burt, en ýtustjórinn
gætti þess að taka aðeins þunnt lag
í einu.
Klukkan nákvæmlega 3 síðdegis
ýtti skóflublaðið ofan af dökkum
hlut. Þetta var svart karlmanns-
stígvél, af sömu gerð og Schwerner
hafði verið í, þegar hann hvarf.
Nú tóku rannsóknarlögreglumenn
við mokstrinum. Þeir ýttu jarðveg-
inum ofur varlega burt með skófl-
um sínum. Þá kom í ljós lík af
karlmanni. Hann lá á grúfu með
handleggina teygða fram yfir höf-