Úrval - 01.01.1971, Síða 120

118
ÚRVAL
klukkan níu um kvöldið og héldu
svo áfram næsta morgun og allt
þar til síðdegis. Klukkan var orð-
in 3.30 síðdegis þ. 19. október, þeg-
ar kviðdómendur sneru aftur í
réttarsalinn og formaður kviðdóms-
ins skýrði frá því, að kviðdómend-
ur gætu ekki kveðið upp úrskurð
um sakleysi eða sekt sakborninga.
Gleðibros breiddist yfir andlit
sakborninga. En Cox lýsti því
samt ekki yfir, að réttarhöldin
væru þannig ógild, heldur gaf
hann kviðdómendum ný fyrirmæli
um að gera aðra tilraun til dóms-
uppkvaðningar. Fyrirmæli þessi eru
grundvölluð á hinni svokölluðu
,,Allenákæru“. Þar er um að ræða
fyrirmæli, sem notuð eru til þess
að hvetja kviðdómendur til þess að
reyna sitt ýtrasta til að komast að
sameiginlegri niðurstöðu, og eru
þau stundum kölluð „dínamít-
kveikjan".
Málið var of mikilvægt og réttar-
höldin of dýr til þess, að málið
væri svæft, áður en kviðdómend-
ur hefðu reynt aðrar hugsanlegar
leiðir til þess að ná samkomulagi.
Cox dómari hvatti kviðdómendur
til þess að koma enn einu sinni
saman og endurskoða vandlega alla
þætti þess vitnisburðar og þeirra
gagna, sem fram væru komin.
Wayne Roberts var alveg miður
sín af reiði. Hann hreytti úr sér
þessum orðum við Price varalög-
reglustjóra frammi á ganginum:
„Cox dómari var að tendra dína-
mítkveikjuna. Við höfum sjálfir
dáiítið dínamít handa honum. Er
það ekki?“
Næsta morgun sneru kviðdórn-
endur aftur til réttarsalarins, og
réttarritarinn tók að lesa réttinum
úrskurð þeirra: „Við álítum ákærða
Cecil Ray Price sekan. Við álítum
ákærða Jimmy Arlendge sekan ..
Röddin hélt áfram: „Harace Doy-
le Barnette . . . sekur, Billy Way-
ne Posey . . . sekur, Alton Wayne
Roberts . . . sekur, Jimmy Snow-
don . . . sekur, Sam Úolloway
Bowers yngri . . . sekur.“
Átta sakborningar voru sýknað-
ir, þar á meðal Rainey lögreglu-
stjóri. Og kviðdómendur höfðu
ekki getað náð samkomulagi, hvað
þrjá sakborninga snerti. Þessum
mönnum var sleppt gegn tryggingu,
og skyldu hefjast ný réttarhöld yf-
ir þeim síðar.
Það ríkti grafarþögn í réttar-
salnum. Cox dómari rauf hana með
því að þakka kviðdómendum. Og
síðan tíndust þeir út. Á eftir þeim
komu svo þeir sakborningar, sem
sýknaðir höfðu verið. Dæmdu
mennirnir sjö urðu eftir. Þeir
stóðu kyrrir frammi fyrir dómar-
anum. Hann sagði þeim, að þeim
yrði sleppt til bráðabirgða gegn
tryggingu, ef ske kynni, að um
áfrýjun yrði að ræða, þ. e. a. s. öll-
um nema þeim Price og Roberts.
Flonum hafði verið skýrt frá
dínamíthótuninni, sem Roberts
hafði haft í frammi, er hann var að
ræða við Price á ganginum. „Ef
þé" haidið, að þér getið hrætt þenn-
an rétt, skjátlast yður heldur bet-
ur,“ sagði hann. „Eg ætla ekki að
sleppa ofstopamanni lausum á sið-
menntað þjóðfélag. Eg vil. að þér
verðið lokaður inni í fangelsi.“
Nokkrum dögum síðar kom Jam-