Úrval - 01.07.1971, Qupperneq 38

36
UM FÁTÆKT
• Sá er ekki fátækur, sem
lítið á, heldur sá, sem aldrei
þykist eiga nóg.
Seneca.
• Fátæktin opinberar allar
listir.
Apuleius.
• Fátæktin er móðir glæp-
anna.
Cassiodorus.
• Það er engin skömm að
því að vera fátækur, en samt
skammast menn sín fyrir það.
Thomas Fuller.
• Af öllum skepnum jarð-
arinnar er maðurinn einn fá-
tækur.
Jane Welsh Carlyle.
• Það er heiðarlegt að vera
fátækur og una þó glaður við
sitt.
F'picurus.
• Við viljum gera nálega
allt fyrir fátæklingana, allt
nema létta byrðar þeirra.
Leo Tolstoy.
ÚRVAL
húsinu er samt „heroinrisakjörbúð"
í fullum gangi sem fyrr.
Ég heimsótti hús þetta í fylgd
með Di Roma. Fvrir utan útidyrn-
ar var negri að hreinsa upp ælu-
klessu. Vinstra megin í anddyrinu
sat mjög horaður negri inni í búri,
sem þakið var þykku stálneti. Di
Roma sýndi skilríki sín, og horaði
negrinn fór út úr búrinu til þess að
finna ,,húsbóndann“.
Lagleg negrastúlka með óskaplega
mjóa leggi gekk fram hjá okkur.
Hundur gelti stöðugt. Það heyrðist
hryglukenndur hlátur, stúlka æpti,
og síðan varð skyndileg þögn, að
undanskildu geltinu, sem hélt stöð-
ugt áfram. Það hafði kvisazt út, að
það væri komin ,,lögga“ í húsið.
Húsbóndinn kom á vettvang. Þetta
var hvítur maður. Hann gekk á
undan okkur upp stigann. Risavax-
inn, reiðilegur negri kom slagandi
á móti okkur eftir gangi á þriðju
hæð. Hann tautaði eitthvað hátt, en
það var ekki hægt að greina, hvað
hann sagði. Annar negri spratt allt
í einu upp líkt og fyrir kraftaverk
og leiddi hann í burt með sér. Mað-
urinn hélt stöðugt áfram að tauta.
Beggja vegna gangsins voru pínu-
lítil, subbuleg svefnherbergi og
nokkur örlítil salerni, ekki stærri
en skápar, þar sem lágu haugar af
vindlingastubbum. Himinblá máln-
ingin var að flagna af veggjunum.
Á einni hurðinni gat að líta spjald,
sem á var letrað snotrum stöfum:
GJÖRIÐ SVO VEL AÐ BERJA
EKKI AÐ ÞESSUM DYRUM í LEIT
AÐ EITURLYFJUM. VINSAMLEG-
AST SÝNIÐ SAMVINNUVILJA. -
ÞAKKA YKKUR FYRIR.
V