Úrval - 01.07.1971, Síða 93

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
91
Gordon R. Bedall, sem sat uppi á
aftursætinu, var skyndilega ýtt úr
því og inn í miðjan hópinn. Bedall
er hávaxinn og myndarlegur, ungur
maður, er vinnur sem eftirlitsmað-
ur hjá vöruflutningabílastöð. Be-
dall skýrir svo frá: „Mig grunaði, að
það yrði grjótkast, en það sem
gerðist, var verra en nokkurt grjót-
kast. Stúdínurnar byrjuðu að hrópa
að mér, og ég get alls ekki endur-
tekið það, sem þær sögðu.“
Bedall verður þungbúinn á svip,
er hann minnist þessarar ógeðfelldu
reynslu. „Þetta var algerlega ótrú-
legt,“ segir hann. „Ég hef aldrei
heyrt vörubílstjóra láta slíkan við-
bjóð út úr sér. Ég leit til Dennis
Luteeys, sem sat hægra megin, og
munnur hans var galopinn af undr-
un. Við gátum bara alls ekki trúað
því, að slíkt orðbragð kæmi af vör-
um ungra, siðaðra kvenna. Mjög
lagleg stúlka rak höndina alveg að
nefinu á mér, gaf mér ruddalegt
merki með uppréttum fingri og lét
út úr sér orð, sem ég hef aldrei
notað sjálfur. Ég hef áður unnið við
að bæla niður óeirðir, en ég hafði
samt aldrei nokkurn tíma orðið
fyrir öðru eins.“
Annar hermaður segir: „Bedall á
dóttur, og hann vonaði að geta sent
hana í háskóla. Hann hafði sjálfur
ekki haft tækifæri til háskólanáms.
En þegar þessi laglega stúdína gaf
honum þetta ruddalega fingurmerki
cg nefndi hann þeim viðbjóðsleg-
ustu klámnöfnum, sem til eru, þá
fór hann að hugsa á þessa leið: „Ég
er alls ekki viss um, að ég vilji,
að dóttir mín fari í háskóla." Hann
getur alls ekki gleymt þessu.“
Fjölmargir þjóðvarðliðsmenn, sem
voru að störfum á Kentfylkishá-
skólasvæðinu, höfðu alizt upp á
heimilum, þar sem það var alger-
lega óhugsandi að nota slíkt orð-
bragð. Það var sem menn þessir
yrðu fyrir djúpu sálrænu losti, þeg-
ar þeir heyrðu ungar stúlkur, sem
hefðu getað verið systur þeirra, nota
almennt og óspart viðbjóðslegan
munnsöfnuð. í augum margra þjóð-
varðliðsmannanna höfðu stúlkur
þessar sagt sig úr lögum við hug-
takið „konur og börn“. Þær voru
orðnar að harðsnúnum, orðljótum
óvinum, og innan hálfs tíma átti
það fyrir þjóðvarðliðsmönnum að
liggja að standa andspænis stúlkum
þessum með hlaðna riffla.
Það var augsýnilegt, að jeppaakst-
urinn gerði ekki neitt gagn, og því
var ökumanninum skipað að koma
aftur að brunarústum Þjálfunar-
miðstöðvar varaliðsins. Klukkan
11.59 sagði Canterbury hershöfðingi
við menn sína: „Búið ykkur til þess
að tvístra hópnum.“
Mönnum kemur ekki saman um,
hve marga liðsmenn Canterbury
hershöfðingi hafði til ráðstöfunar.
En nákvæmir útreikningar gefa til
kynna, að a.m.k. 113 liðsforingjar
og liðsmenn hafi myndað sóknar-
línu meðfram brunarústum Þjálf-
unarmiðstöðvar varaliðsins. Á mín-
útunni tólf kom einhver óþekktur
maður hlaupandi til Canterbury,
áður en liðinu hafði verið gefin
skipun um að sækja fram, og sagði
við hann: „Hershöfðingi, þér megið
ekki gera árás á stúdentana." Cant-
erbury svaraði því til, að samkom-
an væri ólögleg.