Úrval - 01.07.1971, Síða 112

110
ÚRVAL
kuldalega: „Hún var dauð við mót-
töku.“
„Síðar komust þau að því, að
þetta var jafnvel líka ósatt, vegna
þess að Barry Levine, vinur Alli-
son, sem ók með henni til sjúkra-
hússins í sjúkrabifreiðinni, sver og
sárt við leggur, að hún hafi þá enn
verið á lífi. Barry sagði: „Hún lá
við hlið mér og reyndi með erfiðis-
munum að ná andanum. Hún stóð
alveg á öndinni. Ég spurði bílstjór-
ann, hvort ekki væri hægt að gefa
henni súrefni í bílnum, en hann
virti mig jafnvel ekki svars. „Alli-
son var enn lifandi, þegar við henni
var tekið. á sjúkrahúsinu. En enginn
þar vildi segja Barry frá því, hvort
hún væri dáin eða væri enn. á lífi.
Loks kom lögregluþjónn á vettvang,
virti lengi fyrir sér sítt hár Barrys
og sagði svo: „Farðu heim.“
„Þetta var samt erfiðast fyrir
Schroederfjölskylduna," segir her-
bergisfélagi Bills Schroeders. „Það
var alveg sérstaklega náið samband
milli Bills og móður hans, og Schro-
ederhj ónin komust ekki að því, hvað
komið hafði fyrir Bill, fyrr en blaða-
maður einn í Cleveland hringdi í
þau og spurði: „Er sonur ykkar dá-
inn?“ Þau settu sig síðan í samband
við sjúkrahúsið í Ravenna sam-
kvæmt uppástungu lögreglunnar.
Getið þið ímyndað ykkur annað eins
ástand?“
Fyrsta opinbera tilkynning há-
skólans til foreldra hinna drepnu
stúdenta barst ekki til þeirra 4. maí,
heldur daginn eftir, þegar White
rektor sendi sjálfur símskeyti til
þeirra. Nixon forseti sendi þeim
einnig sínar samúðarkveðjur.
„Vissulega getur ekkert dregið úr
sviða ykkar átakanlega missis,“
skrifaði hann Schroederhiónunum.
„En ég vona, að samúð hmna fjöl-
mörgu um allt land geti samt á ein-
hvern hátt auðveldað ykkur að bera
hann.“
Foreldrar stúdentanna komu fram
af virðuleika, en angist eins föður-
ins var slík, að hann fékk ekki orða
bundizt. Þ. 5. maí talaði Arthur
Krause um dóttur sína í sjónvarps-
þætti, sem sjónvarpað var um öll
Bandaríkin. Hann sagði: „Henni var
illa við að vera kölluð ræfill, þótt
hún væri á annarri skoðun í ýmsum
málum en sumir. Henni fannst
styrjöld okkar í Kambódíu vera sið-
ferðilega röng. Er sá ágreiningur
glæpur? Er slíkt næg ástæða til
þess að drepa hana? Er slíkt næg
ástæða til þess að drepa hana? Er
orðið slíkt ástand hér í landi, að
það verði að skjóta unga stúlku
vegna þess að hún er innilega ósam-
þykk sumum verkum ríkisstjórnar
sinnar?“
Lík hinna drepnu voru ekki fyrr
komin af sjúkrahúsinu en hrylli-
legar sögur tóku að ganga um ung-
mennin. Það er ekki vitað, hvar
þessar „þjóðsögur" voru upprunnar,
en sjaldan hafa fjórar látnar per-
sónur verið svertar og rægðar svo
ofboðslega.
„Það er svo sem allt í lagi með að
hafa samúð með Jeff Miller, en ég
býst við, að þið vitið, að hann var
svo skítugur, að þeir urðu að hafa
hurðirnar opnar í sjúkrabílnum, svo
að þeir gætu dregið andann."
Þið hafið heyrt söguna um móð-