Úrval - 01.07.1971, Side 113

HVAÐ GERÐIST I KENT STATE?
111
urina, sem kom til sjúkrahússins í
Ravenna, leit snöggvast á líkið og
hrópaði: Þessi skítuga mannvera er
ekki sonur minn. Ein útgáfa af
þessari sögu birtist jafnvel á prenti.
„Þau voru öll kommúnistar.“
„Dauðu stúlkurnar voru báðar svo
skítugar og grálúsugar, að starfs-
fólkinu á sjúkrahúsinu lá við upp-
köstum.“
„Hvorug stúlknanna var í nokkr-
um nærfötum."
Þessi djöfullegi bænasöngur hélt
áfram vikunum saman, og sums
staðar hefur honum jafnvel ekki létt
enn þann dag í dag. Dagblöð utan
bæjarins Kent hafa lýst Allison
Krause sem yndislegri stúlku, sem
elskað hafði ketti og stungið hafði
blómum í byssuhlaup þjóðvarðliða.
Og kannski er það einmitt þess
vegna, sem hefnigirnin beindist al-
veg sérstaklega gegn henni.
„Hún notaði eiturlyf."
„Það má teljast náð, að hún var
skotin, því að hún var ólétt.“
„Það er engin ástæða til þess að
syrgja dauða hennar, vegna þess að
hún var svo heltekin af syfilis, að
hún hefði hvort sem er verið dauð
innan tveggja vikna.“
Líkskoðun, sem framkvæmd var
ástaðnum, segir aðra sögu: „Undir
minni stjórn fór fram fullkomin
skoðun líka hinna fjögurra stúd-
enta.“ segir dr. Robert Sybert, hinn
opinberi líkskoðari Portagehrepps.
„Ég athugaði, hvort á þeim sæjust
nokkur merki um notkun morfíns,
harbituratelyfja eða amphetamins.
En ekkert slíkt var að finna, ekki
hinn minnsti vottur á líki neins af
stúdentunum. Og hvergi sáust eitur-
lyfjanálarstungur á handleggjunum.
Það voru heldur engin merki um
kynsjúkdóma né líkamsóhreinindi.
Þetta unga fólk var allt hreint.“
BRÉF OG GLATAÐAR RADDIR
Harold Walker, stúdentinn, sem
lagði stund á ljósmyndagerð og tek-
ið hafði myndir af átökum stúdent-
anna og þjóðvarðliðanna, fékk hin-
ar áhrifaríku myndir sínar birtar í
„York Gazette and Daily“ í York
í Pennsylvaniufylki. Ritstjóri blaðs-
ins bað Walker að láta stutta frá-
sögn af atburðunum fylgja myndum
þessum. Og Harold lauk frásögn
sinni með þessum orðum: „Ég held,
að fólk um gervallt landið muni
finna til samúðar, þegar það athug-
ar aðstæður þessara atburða. Hvað
snertir bæjarbúa í Kent, virðast þeir
yfirleitt hafa samúð með stúdent-
unum.“ Hann sagði að síðustu: „Ég
held, að atburðir þessir geti orðið
til þess að færa stúdentana og bæj-
arbúa nær hverjum öðrum“.
Aldrei mun Harold C. Walker,
stúdent við Kentfylkisháskólann,
hafa eins algerlega á röngu að
standa á framtíðarferli sínum sem
blaðamaður og blaðaljósmyndari og
hann hafði í þetta skipti. Þessi orð
hans, sem voru svo jákvæð og ein-
kenndust af slíkri bjartsýni, höfðu
jafnvel ekki birzt í dagblaðinu í
York, þegar blaðið Reeord-Courier
í Kent var neytt til þess að birta
þau ofsafyllstu hatursskrif, sem
birzt hafa í nokkru bæjarfélagi á
síðustu áratugum. Vikunum saman
eyddi blaðið heilli síðu undir þessi
ofstækisfullu hatursskrif dag eftir
dag: