Úrval - 01.07.1971, Síða 115

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
113
átökunum, er stúdentarnir fjórir
létu lífið, né í neinni þeirri starf-
semi, sem var undanfari þeirra. En
drápin höfðu orðið til þess, að
hann fór að hugsa meira um þessa
hluti. „Sko, kúlur af 30.06 gerð gegn
óvopnuðum unglingum,“ segir hann,
„sko, það er einum of mikið.“ Hann
bjóst við því, að fólk utan háskól-
ans væri honum sammála í því efni.
Gardner og félagar hans byrjuðu
að læra hinar nöktu staðreyndir
lífsins, þegar þeir yfirgáfu Ohio
Turnpikehraðbrautina og óku inn
í Pennsylvaniufylki. Þegar vega-
tollsvörðurinn sá merki Kentfylkis-
háskólans á bíl Gardners, sagði
hann urrandi röddu: „Þjóðvarðlið-
arnir hefðu átt að skjóta ykkur öll.“
Þegar Gardner stanzaði fyrir utan
bjórstofu í úthverfi Buffalo, neituðu
mennirnir, sem voru þar inni, að
leyfa stúdentunum að koma inn
fyrir. „Við kærum okkur ekki um
neina komma hérna,“ sögðu þeir.
Þegar allir félagar hans voru farnir
úr bílnum og hann kom loks einn
heim á Þorskhöfða, sögðu nágrann-
arnir við hann: „Hver sá, sem ögr-
aði þjóðvarðliðunum og neitaði að
hlýða þeim, hefði átt að vera skot-
inn.“
Þegar Bob Hillegas, liðsforingja-
efni varaliðsins, sem hlotið hafði
herþjálfun á vegum Þjálfunarmið-
stöðvar varaliðsins jafnhliða námi
sínu við háskólann, hóf vinnu, sem
hann hafði fengið í verksmiðju einni
í Akron var sagt við hann: „Þessir
andskotans krakkar fengu bara það,
sem þau áttu skilið.“ Meðal verka-
mannanna í verksmiðj unni gekk
undirskriftaskjal, þar sem lýst var
yfir samþykki með notkun hvers
konar vopna, sem nauðsynleg kynnu
að reynast við að kveða niður upp-
þot við háskóla, og þjóðvarðliðið
var fyrir fram leyst undan hvers
konar ábyrgð, ef slík vopnanotkun
yrði einhverjum að bana.
„Ég neitaði að skrifa undir,“ seg-
ir Hillegas, „og nú er ég álitinn
vera eins konar utangarðsmaður
þar.“ Ég reyndi að rökræða þetta
við þá, en þeir sögðu bara: „Fyrst
þau voru þarna á hæðinni, voru þau
sek. Og ef þau gera ekki næst það,
sem þjóðvarðliðið segir þeim að
gera, verða þau öll skotin!“
Minningarguðþjónustur voru
haldnar vegna hinna látnu stúdenta
í ýmsum háskólabæjum í Ohio-
fylki. En víðast létu þá einnig ýmsir
til sín taka ,sem mótmæltu og álitu,
að Þjóðvarðliðið hefði verið í sínum
fulla rétti. Báru þeir ýmis mót-
mælaspjöld. Við slíka minningarí
guðþjónustu í Toledo fóru konur í
mótmælagöngu og héldu þar hátt á
lofti spjöldum, sem á var letrað:
Stúdentarnir fjórir frá Kent hefðu
átt að hugsa betur um sína mennt.
í blaðaviðtali gaf lögfræðingur í
bænum Kent svohljóðandi yfirlýs-
ingu: „Hefðu ég lent í sömu aðstæð-
um og haft vélbyssu, hefðu það lík-
lega ekki verið 14, sem hefðu orðið
fyrir skoti, heldur fremur 140, sem
hefðu drepizt, og það er einmitt það,
sem þeir hafa þörf fyrir.“
Aðrir borgarar tóku upp þann sið
að rétta hægri hönd upp í loftið,
leggja þumalfingurinn að lófanum,
en teygja hina fjóra fingurnar beint
upp. Þegar einn stúdentinn spurði
þá að því, hvað merki þetta þýddi,