Goðasteinn - 01.09.1962, Blaðsíða 10

Kjartan Leifur Markússon:
É| man |iá nútt
Æskuminning frá Hjörleifshöfða
Veturinn 1906-07 var í Skaftafellssýslu mjög kaldur og snjó-
koma nokkuð mikil. Á þorra var lengst af snjór á jörð og víðast
hvar litlir eða engir hagar fyrir sauðfé. En snjórinn gaf mörg og
góð tækifæri strákum á mínu reki, aðeins á tólfta ári, til að hlaða
upp snjókerlingar og renna sér á sleða.
Einn dag, síðla á þorranum, var ég úti, renndi mér margar
ferðir niður bæjarbrekkuna og langt niður á tún. Að ganga aftur
upp brattann og draga sleðann var nóg áreynsla til þess, að mér
var sæmilega hlýtt. Þó var norðangolan býsna köld, enda kom hún
óbrotin fram af Mýrdalsjökli, streymdi yfir snævi þakinn sand-
inn, steypti sér yfir Hjörleifshöfða og fram af honum. Það var
ekki furða, þó hún væri bitur. En tíminn leið fljótt, að mér
fannst, og fyrr en varði, fór að bregða birtu, og rökkrið steig
yfir láð og lög. Ég taldi þá bezt að ganga í bæinn. Heima á
hlaðinu stakk ég við fæti og litaðist um. Enn í dag man ég, hvað
myndin, sem blasti við augum, var kuldaleg, allt hvítt af snjó,
Höfðinn, sandurinn og fjöllin í vestri. Yfir þeim gnæfði hæsta
bunga Mýrdalsjökuls, sem sást þó óskýrt vegna kuldamóðu. Á
8
Goðasteinn