Goðasteinn - 01.09.1962, Blaðsíða 15

gegnkaldur, að hann var hættur að skjálfa. Talið var, að skepnur,
sem dóu úr kulda, hættu að skjálfa, þegar lífið var komið að þvf
að slokkna. Mennirnir, sem þarna áttu hlut að máli, voru hraustir
og handtakagóðir, og því náðu þeir hestinum upp úr feninu. Sagði
Jón, að Guðjón hefði farið ofan í sandbleytuna fyrir aftan hest-
inn og lyft honum nokkuð upp með handafli, síðan hefði hann
komið herðunum undir hann að aftan og tekið á svo hraustlega,
að hann hefði losnað. Sjálfur lyfti Jón framhlutanum upp. Kom
hesturinn þá fyrir sig fótum, og þrautin var unnin. Þeir félagar
komu honum heim heilu og höldnu, settu hann inn í hlöðu, þar
sem hann gat nært sig við töðustabbann.
Nú var öllum áhyggjum aflétt. Ljósið var slökkt, og allir munu
hafa sofnað fljótt og vel, heimamenn og gestirnir þreyttu.
Langt var liðið fram á morgun, þegar ég vaknaði. Allt heima-
fólk var komið á fætur fyrir löngu, en gestirnir lágu enn í rúmum
sínum og nutu hvíldarinnar í fullum mæli. Þeim var borinn morg-
unverður í rúmið, kjötsúpa, sem nýbúið var að elda.
Ég skauzt út í hlöðu, þegar ég kom á fætur, til að sjá hestinn.
Hann var enn síldur upp á miðjar síður, hlýjan var lítil í hlöð-
unni. Mér miklaðist mest, hve eitt klakastykkið, sem hékk í tagl-
inu, var stórt. Norðanáttin hafði færzt í aukana, það var bæði
hvassara og kaldara en daginn áður, en loft var heiðskírt og
bjart.
Um hádegi klæddu gestirnir sig, og var þá búið að þurrka
föt þeirra og sokka. Þeir lögðu svo af stað og fóru til Víkur, þar
sem þeir gistu næstu nótt. Ekki munu þeir hafa sagt frá ferða-
kröggum sínum í Vík. Ferð þeirra allra var heitið til sjóróðra á
Suðurnes. Ég man ekki, frá hvaða bæ Þorvarður var, en Jón var
frá Núpum í Fljótshverfi. Ég man ekki, hvað piltarnir tveir hétu
eða hvar þeir áttu heima, en þeir voru af Síðunni. Um þá á ég
aðeins þessa einu minningu.
Á uppvaxtarárum mínum í Hjörleifshöfða um síðustu aldamót
leið ekki svo nokkur vetur, að ekki kæmu þangað fleiri eða færri
útversmenn af austursveitum. Gangandi mönnum með bagga á
baki var það nægur áfangi að fara úr Álftaveri og vestur í Höfða
á degi, ef snjór var á jörðu eða slæmt veður. Oft voru þessir
Goðasteinn
L5