Goðasteinn - 01.09.1962, Blaðsíða 59

A síðari árum þeirra Tjarnahjóna bjuggu í vesturbænum á
Tjörnum Samúel Pálsson og Margrét Snorradóttir. Þau hjón bjuggu
síðar í Borgareyrum í sömu sveit. - Nágrannakrytur var nokkur
milli bæjanna, og einkum samdi húsfreyjunum illa. Einu sinni
köstuðu þær saman orðum, Guðrún skapbráð, Margrét meinstríðin
og fyndin, en báðar óheimskar. Guðrún lét dæluna ganga um
stund og gerði svo málhvíld. Margrét tók þá til máls: „Ósköp er
það leiðinlegt, ef hún Hekla ætlar að fara að gjósa“. Guðrún
svaraði að bragði: „í flestu ertu jafn huppleg, helv. ódóið þitt,
að líkja manni við eldfjöll og höfuðskepnur".
—o—
Ekkja, sem átti uppkomin börn, brá búi og ætlaði að vera í
lausamennsku framvegis. Við búinu tók sonur hennar og kærasta
hans, heimasæta úr sömu sveit. Þau höfðu ákveðið að gifta sig
síðla sumars að loknum heyönnum. Ekkjan réð sig um sumarið
á bæ í sveitinni og hafði á hendi eldhúsverkin. I sláttulokin var
brúðkaupið ákveðið á sunnudegi. 1 vikunni áður kom sendi-
maður á bæinn, þar sem ekkjan var, til að bjóða henni í brúð-
kaupið fyrir hönd hjónaefnanna. - Rennur nú sunnudagurinn
upp. Kemur þá að máli við ekkjuna ung vinnukona, sem var á
bænum, og býður henni að vera í eldhúsinu, svo hún fari ekki á
mis við veizlugleðina. Ekkjan afþakkaði boðið og kvaðst ekki
þurfa að fara út að .... hjáleigu til að skæla. Fór hún hvergi.
-o-
Tvær ungar stúlkur ræddu saman. Svo stóð á, að systir ann-
arrar var nýbúin að opinbera trúlofun sína með pilti utan sveitar,
„Og þau eru búin að opinbera systir þín og Steini“. „Já, ég held
nú það“. „Ég hugsaði, að þau þekktust bara ekki neitt“. „Nóg
til þess“.
-o-
Ungur maður ræddi við kunningja sinn um kvenfólk og komst
svo að orði: „Piparmeyjar - þær eru auðþekktar úr, þær æja
alveg“.
Goðasteinn
57