Goðasteinn - 01.09.1962, Blaðsíða 50

IV. Sinjnir úr Slnmiliisýslii
Fóstra mín og frænka, Jensína Pálsdóttir í Gröf í Bitrufirði, var
um skeið vinnukona hjá Guðmundi Einarssyni frá Snartartungu
og konu hans Maríu Jónsdóttur, er þá bjuggu að Óspakseyri. Þar
var forn kirkjustaður. Guðrún hét dóttir þeirra hjóna, fimm ára,
er hér var komið sögu. Hún deildi rekkju með mömmu og svaf
andfætis við hana. Eina sumarnótt vaknaði mamma við það, að
Guðrún litla kom upp í arminn til hennar óttaslegin mjög. Sagði
hún, að ókunnugur maður hefði komið inn á pallinn, undarlegur
og illa til reika. Hélt hann báðum höndum um höfuð sér, er öðrum
megin var hulið rauðu hári, en hinum megin hárlaust. Sýnin hvarf
bráðlega og barnið varð aftur vært.
Daginn eftir var tekin gröf í kirkjugarðinum. Kom þar upp
gröftur, eins manns mein. Höfuðkúpan var heil, þakin þéttu, rauðu
hári um helming hársvarðar, hinn hárlaus með öllu.
-o-
Heima í Gröf bar það til að kvöldlagi, að margrætt varð um
drauga, einkupi Ennis-Móra, er lengi hafði gengið ljósum logum í
sveitinni. Mömmu var lítið um það tal gefið. Vildi hún eyða því
og sagði: „Að þið skuluð geta verið að tala um þessa bölvaða
vitleysu. Það eru engir draugar til“.
Um nóttina lét hún með eindæmum illa í svefni og sagði frá
tildrögum þess um morguninn. Hún þóttist ganga fyrir opnar stofu-
dyrnar, niðri, og líta þar inn. Á bekk innan við stofuborðið sá hún,
að sat ófélegur strákhnokki klæddur mórauðum görmum. Hann
reis á fætur, skældi sig herfilega framan í mömmu og sagði: „Viltu
nú segja, að ég sé ekki til“. Mamma varð um leið altekin óhug og
hræðslu, sem hún átti ekki vanda til í svefni eða vöku.
Litlu eftir fótaferð fór hún út til mjalta. Hún var nýgengin í
fjósið, þegar tveir gestir komu. Þeim var boðið til stofu. Mamma
gekk fyrir opnar stofudyrnar, þegar hún kom frá mjöltunum. Ann-
48
Goðasteinn