Goðasteinn - 01.09.1962, Síða 45

dóru til að sjá sínum borgið. Sagan segir, að Halldór hafi fylgt
gesti sínum til baðsofu, þar sem Halldóra sat með prjóna sína.
Hann vék að henni og sagði stundarhátt: „Halldóra, gefðu mann-
inum skyr“, laut svo lægra og bætti við í hálfum hljóðum: „Sittu
kyrr“. Sumir orða þetta á aðra leið: „Halldóra, gefðu manninum
skyr og rjóma. Sittu kyrr og vertu að prjóna“. Halldór var líka
svo skemmtilega skrýtinn, að það gat vel hafa dottið í hann að
segja þetta, þótt nægtir væru í búi.
Einu sinni kom Halldór að Holti undir Eyjafjöilum. Það var á
dögum sr. Þorvalds Böðvarssonar. Hann hitti svo á, að kýr höfðu
komizt þar í rófugarð og bitu kálið til skemmda. Halldór fjasaði
þá og sagði: „Allt vilja bölvaðar beljurnar gleypa alveg eins og
prestarnir". Tókst þá þannig til, að sr. Þorvaldur rak kollinn út
um dyrnar og sagði: „Hvað varstu að segja, Halldór minn?“
Halldóri varð ekki svarafátt: „Ég var að jafna saman tvennu því
bezta, sem guð hefur skapað, sem er góður prestur og góð mjólk-
urkýr“. Presturinn brosti og lét sér vel líka.
Kaupamann hélt Halldór, sem Sigurður hét, linjulegan og verka-
hægan. Halldór og hann gengu heim af engjum. Varð Halldóri þá
að orði: „Hvað kemur til þess, Sigurður, að þú gengur alltaf
svo hægt út á morgnana, en hart heim á kvöldin? Á ég að segja
þér það? Það kemur allt til af ígulfornti, andskotans leti“.
Halldór gekk til altaris með konu sinni haust og vor og átti
það til að ganga með glettur sínar upp að altarinu. Við altaris-
göngu í Steinakirkju táraðist Halldóra mjög, og heyrðist Halldór
þá segja: „Margur grætur og grettir sig ekki til svona“.
Nábúi Halldórs gómaði brennivínskút ófrjálsri hendi. Eigandi
hans þóttist vita, hvar hann hefði lent, kærði stuldinn og átti
þjófaleit fram að fara. Þjófurinn leitaði til Halldórs, sem skamm-
aði hann fyrir aulaskapinn og sagði: „Sá á ekki að stela, sem
ekki kann að fela“. Samt tók hann við kútnum, lakkaði fyrir
sponsgötin og setti hann síðan í forarvilpu framan við fjósdyr.
Þar var hann, er þjófaleitin var gerð, og þjófurinn þakkaði Hall-
dóri vel fyrir vikið, er allt var um garð gengið.
Sjálfur var Halldór grunaður um gripdeildir í smáum stíl, og
einu sinni var leituð svipuð leit hjá honum og nábúa hans. Á
Goðastéinn
43