Goðasteinn - 01.09.1962, Síða 56

nefnt Krosshjáleiga, hefur verið í eyði síðustu áratugi. Þar bjó á
seinni hluta 19. aldar maður, sem Jóhann hét Jónsson. Hann var
formaður, þótti ódeigur við sjó og hinn röskasti maður. Eitt sinn,
er hann reri, var allillt í sjó og tvísýna á, að fært væri í land.
Kallaði þá einn skipverja skjálfandi rómi: „Eigum við ekki að
róa í Jesú nafni!“ Formaður svaraði byrstur: „Hreint frá að róa
í Jesú nafni“. Var svo um stund beðið betra lags og síðan
lent heilu og höldnu. Varð formanni þá að orði: „Hvar ætli við
værum nú, ef við hefðum lent í Jesú nafni? Allir steindauðir og
komnir út undir Dranga“.
-o-
Gamall bóndi minntist atvika frá æskudögum sínum og sagði
svo frá ferð, er hann fór með föður sínum: „Pápi reið í einu pút-
unni, sem til var, en ég varð að ríða berbakt á sjö gæruskinnum,
og var það þreytandi“.
—o—
Þessi frásögn er höfð eftir skaftfellskum karli:
„Þegar ég var fyrirvinna hjá henni móður mini sálugu, þá var
hann Ólafur rjómi vinnumaður hjá okkur. Einu sinni um haust
sauð ég kæfu úr einni kind, lét hana í skrínu og ætlaði að hafa
hana sjálfur að gamni mínu um veturinn. En þegar ég kom ofan
í skrínuna miðja, þá var Ólafur rjómi kominn upp í hana miðja
gegnum botninn.
Það var einn góðan veðurdag á slætti, að við Ólafur breiddum
sæti, og svo fórum við að snúa, unz lokið var. Þótti okkur þá
heldur snemmt að taka saman, svo við rökuðum saman einn
múga, lögðum okkur í hann og breiddum yfir okkur, svo við
sólbrynnum ekki. Svo sofnuðum við. En þegar við vöknuðum
aftur, þá var komin hellirigning og Páll mágur að flytja heim sein-
ustu ferðina hjá sér, (Hann var sambýlismaður þeirra mæðgina)."
—o—
Öldruð hjón áttu tal við unglinga um ýmislegt frá fyrri árum
sínum. Lét konan þess þá getið, að hún hefði þótt kvenna fríðust
í sínu nágrenni - og þó víðar væri leitað, er hún var ung. Segir
þá bóndi hennar með mestu hægð: „Hvaða, hvaða, mikið hefurðu
mátt breytast kona“.
54
Goðasteinn