Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 50

Á öldinni sem leið bjuggu í Volaseli í Lóni hjónin Ölafur Gísla-
son og Sigríður Árnadóttir. Þau byrjuðu fyrst búskap í Byggðar-
holti í Lóni með 6 ær og eitt tryppi. Þá bjuggu þau þar á móti Jóni
Jónssyni hreppstjóra. Þaðan fluttu þau að Volaseli og efnuðust
fljótt. Ólafur var talinn ríkasti bóndi sveitarinnar, átti jarðir og
marga gripi og hafði margt vinnuhjúa. Ólafur var starfsmaður
mikill. Hann átti tvo báta til sjóróðra, sótti sjóinn fast og oft meira
af kappi en forsjá. Trúmaður var hann og bænrækinn, og voru þau
hjónin samhuga í öllu góðu. Unglingum, sem voru á heimili þeirra,
veittu þau holl og góð ráð og vildu innræta þeim að forðast allt
Ijótt og svívirðilegt.
Á heimili þeirra var venja að lesa húslestur frá veturnóttum til
langaföstu. Þá var byrjað að lesa passíusálma. Hvern helgidag fór
Ólafur til kirkju að Stafafelli ef fært var.
Ólafur stundaði sjóróðra alla tíma árs, er því varð við komið.
Hann átti tvo báta - sem áður sagði - annar var stór og venjulega
farið á honum á hákarlaveiðar og eins til fisks á vetrum. Róið
var frá Papós.
Það bar til á þriðjudag í föstuinngang, að sæmilegt veður var að
morgni, og róa nú bátar, þó ekki nema annar bátur Ólafs. Á bátn-
um voru þessir menn: Ólafur Gíslason formaður, Eyjólfur Jónsson,
Þorvarður Sigurðsson, Sigurður Þorvarðarson, Þorsteinn Þorsteins-
son (allir vinnumenn Ólafs), Bjarni Jónsson bóndi Hraunkoti, Jón
Brynjólfsson Byggðarholti og Sigurður Magnússon bóndi Hvammi.
.Lofa skal dag að kveldi. Innan lítils tíma er komið útsynnings-
rok og sjór gengur upp samstundis. Allir bátar höfðu strax leitað
lands, nema bátur Ólafs, hann var kyrr, og sáu menn aldrei til
hans eftir að veðrið skall á.
Heima í Volaseli var útbúinn ríkulegur sprengidagsmatur. Born-
ir voru í baðstofu diskar með hangiketi og fleira góðgæti, sem beið
sjómannanna og hcimafóiks, en brátt verður uggur í fólki, stormur
er skollinn á af verstu átt. Útsynningshryðjur lemja glugga og dyr.
Og í stað þess að njóta með gleði góðrar máltíðar, varð hugur
heimafóiks, sem mest var konur og börn, gagntekinn kvíða fyrir
því, að sjómennirnir mundu ekki ná landi. Niðdimm vetrarnóttin
lagðist yfir lög og láð, veðurofsinn harðnaði meir og meir, og
48
Goðasteinn