Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 39

Rinar Sigurfinnsson:
Jólahaupferð fyrir 70 árum
Skammdegismóða grúfir yfir láði og legi, snæbreiðan hvít og
siétt sem nýstrokið lín hylur móa og mýrar, svo að fátt hvílir aug-
að nema hamrabelti í fjöllum, sem þó eru allfjarri.
Undir mjallarbreiðunni er ís á tjörnum og lækjum svo færð er
sæmileg. Jafnvel Kúðafljót, eitt vatnsmesta fljót Suðurlands var
drepið í ísdróma, aðeins einn stokkáll var opinn um miðbik aust-
urfljótsins.
Það var komið nær jólúm, og sums staðar var fátt um föng til
að gera þann dagamun, sem þurfa þótti. Og svo var æskufólkið
að hugsa um skemmtisamkomu eitthvert kvöldið, og auðvitað
þurfti þá að hafa kaffisopa til að skola rykið úr kverkunum. Ekki
var það efnilegt í svona tíð og skammdegi. En, samt - einhver
varð að gera það að fara út í Vík og fá það helzt vantaði.
Og þeir Pétur í Sandaseli, Bjargmundur á Rofabæ og Einar í Kot-
ey mæltu sér mót til Víkurgöngu næsta dag, ef veður spilltist ekki.
Þessir strákar voru milli feiimingar og tvítugsaldurs og allir nokk-
uð vanir vosi og útivist í snækófi. Nokkurt öryggi þótti það, að
pósturinn var á ferð og einmitt í austurleið frá Odda. Gott gæti
verið að verða honum samferða austur yfir sandinn (Mýrdalssand)
og svo kynni hann að geta létt eitthvað byrðarnar, sem átti að
leggja á axlir.
Þeir lögðu af stað strákarnir þrír. Veður var stillt og bjart.
Sandamenn komu á bát austur yfir álinn, sem opinn var. Þétt ís-
Goðasteinn
37