Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 43

hvíldar við eftir langa og erfiða dagleið. Mönnum var visað til
baðstofu, þar sem blaut og klökug plögg voru af þeim losuð og
önnur risna í té látin eins og títt var á þeim bæ.
Snemma næsta morgun fóru menn að skoða álinn, sem opinn
var í austurfljótinu. Þungur straumur og þétt krapaskrið var i
honum og hyldjúpt við skarirnar báðum megin. Ekki var um ann-
an kost að ræða en að sundsetja hestana yfir þessa krapaólgu.
Báturinn var dreginn að álnum og róið austur yfir. Með sterkum
járnkarli var nú brotið skarð í skörina, það langt að .hestarnir
kenndu botns og gætu hafið sig upp á ísinn. Þetta var erfitt verk,
því ísinn var þykkur. En Sandabræður voru hraustir menn og ör-
uggir, og nú kom Hjörleifur í Sandaseli hlaupandi, kvikur maður
og þaulvanur Fljótinu. Jafnhliða var komið með hesta póstsins
og farangur. Fyrst voru koffort póstsins og klyfsöðlar ferjað yfir.
Ekki komst það í einni ferð. Ferðirnar urðu því nokkuð margar,
og alitaf varð að draga bátinn upp með skörinni svo að næg fyrir-
gæft væri, því alltaf bar bátinn talsvert afleiðis. Síðast voru hest-
arnir, tveir og tveir hafðir aftan í bátnum. Kuldalegt var að hrinda
blessuðum skepnunum ofan í iðandi krapaelginn á rogasund, og
gætni þurfti til svo ekki yrði slys. Áríðandi var að ná í skarðið,
því einungis þar gátu hestarnir hafið sig upp úr vatninu. Skjálf-
andi af kulda og áreynslu voru nú þessi þægu og göfugu dýr komin
á austursköraina og byrðin lögð á bökin, blaut og köld. Eina bótin
var, að hestarnir voru vel fóðraðir og voiki vanir. I Sandaseli voru
hestarnir látnir inn svolitla stund á meðan mesta bleytan rann af
þcim. Skammt var að Rofabæ, næsta bréfhirðingarstað. Ferðafélag-
arnir þökkuðu samveruna og fóru hver heim til sín. Þessari jóla-
kaupstaðarferð var lokið.
Þessi litla ferðasaga sýnir, að einatt kostaði það nokkra fyrir-
höfn, ef rnenn vildu gjöra sér dagamun eða smátilbreytingu, og
fróðlegt er fyrir nútíma æsku að kynnast háttum og högum þeirra,
sem nú eru að ganga síðustu sporin.
Goðasteinn
41