Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 40

skrið var í honum og erfitt að róa gegnum það, en ferjumenn voru
knáir og öllum hnútum kunnugir hvað fljótið snerti, enda fæddir
og aldir upp á hólma í þessu vatnsfalli og þekktu því manna bezt
allar kenjar þess. Nokkrar afætur voru í útfljótinu, einkum vestan-
til, en ekki voru þær neinn verulegur farartálmi.
Álftaver heitir sveitin vestan Kúðafljóts. Þar var Þykkvabæjar-
klaustur nafnkunnur staður. Þar og á næstu bæjum var gott að
hvílast og safna kröftúm til göngunnar út yfir sandinn. Mýrdals-
sandur milli Álftavers og Höfðabrekkufjalls er um 30 km. Austast
eru skerhólar og sandlautir á milli. Vestar er Dýralækjarsker, hátt
og mikið ummáls. Þegar þar er komið,er einn þriðji af sandinum að
baki. Svo er mishæðalaus, jöfn sandauðn. Tvö smáfjöll eru vestan-
til á sandinum, Hjörleifshöfði framundir sjó og Hafursey miklu
ofar. Þar bakvið er Mýrdalsjökull hár og tignarlegur í mjallar-
skrúða sumar og vetur. Þar undir sefur Katla, óhemjan, sem sum-
ir héldu sofnaða síðasta dúrinn. En eftirminnilega rumskaði hún
1918 eins og kunnugt er.
Það var grámygla til lofts að sjá og norðaustan kaldi. Veringar
sögðu lítinn og lausan snjó á sandinum og gangfæri allgott. Vel-
hlaðnar grjótvörður eru með götunni í skerjunum og svo tréstikur
á slétta sandinum. Gangan sækist vel en nokkuð fljótt syrtir í lofti
og tekur að snjóa, það er allt í einu kominn blindbylur. „Valla
nema él, það kom svo fljótt." En élið varð langt og myrkt svo alla
útsýn fól. Færðin þyngdist, og nú var um að gera að gæta vel
vindstöðunnar og halda stefnunni eftir henni, því ekki sást stika
frá stiku, en þegar að þeim var komið hverri fyrir sig, sannaði
það, að réttri leið var haldið. Blautakvísl og Háöldukvísl voru
auðar milli skara, en á milli þeirra er talið, að leið sé hálfnuð yfir
sandinn.
Snjórinn var orðinn hnédjúpur og ferðalangarnir ganga hver í
annars spor og skiptast á um forgöngu. Hver stikan eftir aðra kom
í ljós og sagði að rétt væri stefnt. Og loks heyrðist skvaldrið í
Múlakvísl. Hún er ströng og grýtt í botni en þó sæmileg yfirferðar.
- Og þá var komið að Höfðabrekkufjalli, sandurinn að baki yfir-
genginn, slysalaust að þessu sinni. Bærinn Höfðabrekka var uppi
á fjallinu. Þangað var brött gata, Kaplagarðar. Það kom ekki til
38
Goðasteinn