Goðasteinn - 01.06.1983, Síða 6

Saga og ferill íslenskra handrita og handritasafna í
eldri og yngri tíð koma víða við sögu í útgáfum bóka.
El juskrifarar lifa í verkum þeim sem eftir þá liggja, en
mikið verk er enn óunnið í úttekt á því merka bók-
menntastarfi sem þeir unnu þjóð sinni.
Steinunn Gísladóttir í Skálakoti, móðir Sighvats, var
tvígift. Fyrri maður hennar var Sighvatur Filippusson
frá Hvammi. Saman áttu þau þrjá syni sem uxu á legg,
Jón, Porvald og Einar. Seinni maður Steinunnar var Ein-
ar Einarsson hreppstjóri í Skálakoti. Steinunn var í
fremri kvenna röð, bændur hennar báðir mannskaps-
menn. Einar var skrifari góður og talinn kunnáttumað-
ur. Stjúpsyni sína og son sinn Sighvat ól hann upp til
þess að verða góða skrifara. Jón Sighvatsson var fæddur
1751 og átti heimili í Skálakoti til 1785. Ungur að árum
situr hann við að afskrifa gömul handrit. Porvaldur
bróðir hans lærir einnig til þess að verða góður skrifari.
Sighvatur bróðir þeirra getur sér frægðarorð sem skrif-
ari. Heimilið í Skálakoti er réttnefnt fræðasetur á seinni
hluta 18. aldar og framan af 19. öld. Arfur þess hverfur
að Ysta-Skála með Einari Sighvatssyni.
Áhrif frá æsku
Systkinin Sveinn og Arnlaug Tómasarbörn sem ég ólst
upp með heima í Vallatúni undir Eyjafjöllum áttu Einar
Sighvatsson að afa. Bæði voru þau bókamenn en hvort
á sinn hátt. Lauga las bækur sér til fróðleiks og ánægju
og annaðist þær eins og góðvini. Njálu sína las hún á
hverju ári og ég man glöggt hve þessi trúaða heiðurs-
kona gladdist yfir því þegar Sviðu-Kára gekk hvað best
að kvista niður brennumennina frá Bergþórshvoli, enda
víst verðskuldað.
4
Goðasteinn