Goðasteinn - 01.06.1983, Blaðsíða 51

Ýmsar sagnir skráði ég eftir Magnúsi, en þó var það
miklu meira sem „í huga hans hvarf með honum dán-
um." Nú kenni ég um það æsku minni og fjarlægðinni
sem þá var meiri rnilli Lambhúshóls og Holtshverfis en
nú. Magnús átti langt og strangt dauðastríð og kom sér
þá vel að eiga að nærfærnar vinarhendur Kristbjargar
húsfreyju. Ég heimsótti hann í banalegunni og mér er
enn minnisstætt hve það kom illa við mig, ungan og
óreyndan, er gamli maðurinn spurði mig um það af fullri
alvöru hvort ég sæi ekki feigðina koma í augu sín, en þá
myndi stutt til langþráðrar hinstu stundar. Magnús var
fæddur 1864 og dó 1943. Pennan heiðursmann og heimilið
í Lambhúshóli harma ég til ævinnar enda.
Þuríður í Hvammi
Puríðar Jónsdóttur í Hvammi undir Eyjafjöllum hef ég
áður minnst og þó engan veginn betur en svo að það
gefi nema daufa hugmynd um tign hennar og gáfur. í
minni hennar bjó menning tveggja alda og raunar miklu
meira. Hún átti samstöðu með nöfnu sinni dóttur Snorra
goða ef einhver Ari fróði hefði orðið á vegi hennar.
Talsvert skráði ég af fróðleik þessarar einstæðu konu
en þó var það svosem ekkert miðað við það sem hún
mundi frá liðinni tíð. Ættarsagnir hennar náðu aftur um
Skaftárelda 1783 og 18. aldar prestinum séra Sigurði
Jónssyni í Holti undir Eyjafjöllum (1700—1778) lýsti hún
svo glöggt að mér fannst ég sjá hann ljóslifandi í skipti-
fjörunni í Holtsvörum eða á þeysireið um Miðskálabakka.
Sögurnar voru alveg hliðstæðar við það sem samtíðar-
maður og bróðursonur séra Sigurðar, séra Jón Stein-
grímsson, segir um hana í ævisögu sinni.
Éessi vitra og trúaða kona sá yfir lífið af háum sjónar-
hóli og átti í senn umburðarlyndi og glettni er rætt var
Goðasteinn
49