Goðasteinn - 01.06.1986, Síða 53

bót koma þá Hreppstjóri hvers Hrepps með 4 forstandigustu og
reyndustu búmönnum í Hreppnum fóru um hann eptir umburðar-
bréfinu að skoða svo vandlega sem mögulegt var heybyrðir
búendanna og setja á þær með tilliti til haga og útbeitar á hverri
jörðu og gjöra við ásetninguna ráð fyrir meðalvetri; þá var líka
sjálfsagt skylda þessara manna að hafa tillit til smalans, því mikið
er undir því komið hvernig sauðfé er hyrðt úti og inni, eins húsvistar
fjárins, og bar skoðunarmönnum að leiða búendunum allt þetta
fyrir sjónir og áminna þar sem ábótavant þókti, eins um bestu
heyja-verkun og hagtæringu og að enginn setti ofmikið á. I þessum
Hrepp var þessu merkilega vel gégnt svo allir hefðu sínum pening
vel haldið hefði veturinn ei orðið meira enn meðalvetur, og aldrei
hafa búendur lagt eins mikla alúð á að hagtæra sínum heyfaungum
í þessum hrepp eins og næstliðinn vetur þau 29 ár sem eg hefi verið
hér á Þingeyrum og að farga í tíma af pening sinum, og gjörði mikið
af þessu ásetningin við haustskoðunargjörðina, svo mér finnst hún
ætti árlega að gjörast, því þótt margir búendur passi heyfaung sína,
og penings umhyrðingu þá þurfa margir áminningar, að sýna sér og
sínum tilbærilegan dugnað og hyrðusemi, sem eg hefi góða von um
að vel verði metið, því allir meiga vita, sem það vilja aðgæta, að
„betur sjá augu en auga”.
Eptir ofanskrifuðu finn eg því brína skyldu mína að láta Herra
Amtmanni B. Thorarensen í ljósi mitt vyrðinga- og elskufullt
þakklæti fyrir hér í auglýsta föðurlega umhyggju fyrir Sveinstaða-
Hrepps búendum, nákvæman athuga á kjörum þeirra og merkilega
samda mannkjærleiksfulla fyrirskipun að létta á herðum þeirra
yfirvofandi báginda afleiðingum.
Þingeyra Klaustri, þann 14da Maií 1836. B. Olsen:
Hér vildi ég skjóta inn, áður en lengra er haldið, tveimur smá-
greinum úr Sunnanpóstinum frá því í september 1836, er hljóða svo:
„Nokkrir komu og fram fénaði sínum með því að brúka korn og
fisk og sitthvað annað til fóðurs.” Og ennfremur: „Austan úr Múla-
sýslu hefir og fréttst að fé og hestar hafi á einstaka stöðum verið
fóðraðir á kéti, svoleiðis að hestum var gefið hrossakét og fé sauða-
két til lífs”. Eins og segir í Brandsstaðaannál, „lét Blöndal sýslu-
Goðasteinn
51