Goðasteinn - 01.06.1986, Blaðsíða 58
Þegar þeir voru búnir að þessu, kemur Bjarni inn til okkar og
segir að það sé farið að rigna ösku og að Katla sé komin austur i
Skálm. Þegar ég kem út, sé ég, hvar féð er á hörku ferð heim. Við
heyrðum jarmið í því, þar sem það kom í hópum heim á leið til fjár-
húsanna. Kýrnar komu heim veg, voru komnar heim undir. Ég bað
Manga að fara og láta inn kýrnar. Hann rekur þær inn og lokar fjós-
inu, án þess að binda þær.
Bjarni taldi að ekki væri víst, að okkur væri óhætt hérna í
bænum og telur að við ættum að reyna að komast austur yfir
fljótið. Sirri tók beizli og ætlaði að taka hross, sem voru á túninu
rétt við götuna, en þegar hann kom til hrossanna, voru þau öll fæld.
Þá vorum við hin komin austur að fljóti.
Bjarni með yngsta drenginn berandi og leiddi þann elzta, systurn-
ar báru sinn drenginn hver og ég bar fataböggul. Það voru spari-
fötin bræðranna. Þau lágu á kommóðunni austur í stofu. Ég greip
klút og batt utan um þau. Við vorum fyrir stuttu búin að færa einn
drenginn úr blautum buxum og sokkum. Hann var uppi í baðstofu
að leika sér, þegar hann var vafinn í teppi og borinn alla leið austur
að Háu-Kotey. Elsti drengurinn, sem Bjarni leiddi, týndi sokk og
skó af öðrum fæti á leiðinni austur að Kotey.
Þegar við komum austur yfir mitt fljót, komu á móti okkur
bóndinn í Sandaseli, Magnús Oddsson og vinnumaður hans, Gísli
Tómasson og tóku sinn drenginn hvor. Þá var ein systirin eftir með
drenginn, sem hún bar, (ekki man ég hver þeirra það var). Hún sagði
að þá hefði sér fundist að hún ætlaði að hníga niður.
Þegar við fórum að heiman, var jakahrönnin komin efst í bæjar-
hólinn (útnorðurshornið), en þegar við vorum á austurbakkanum
á fljótinu voru jakar og vatn komið í götuna vestan megin.
Við héldum áfram gangandi alla leið að Háu-Kotey, þar sem við
dvöldum í rúma viku. Það var margt manna saman komið það
kvöld á baðstofugólfinu i Háu-Kotey, hjá Sigurbergi Einarssyni og
konu hans Árnýju Eiríksdóttur. Minnisstæðastur er mér þó einn
gesturinn. það var Stefán Ingimundarson á Rofabæ, hreppstjóri
Meðallendinga. Hann var búinn að vera rúmliggjandi um tíma.
Fólk þorði ekki annað, en að koma honum að Háu-Kotey, því að
sá bær stóð hæst af bæjunum þar í kring. Ég man, þegar hann var
56
Goðasteinn