Nýir pennar - 15.04.1947, Page 14

krónur fyrir að bursta skóna
sína — og það gerðu engir smá-
karlar! Það var þó alltaf nokk-
uð.------
I leiðslu fékk ég ungu stúlk-
unni í fatageymslunni númerið.
Hún fékk mér rennblautan
frakkann minn og hattinn. Það
var fjandi kaldranalegt að þurfa
að fara aftur í frakkann svona
blautan.-----
Innan úr veitingasölunum
bárust heillandi tónar frá hljóm-
sveitinni, og blönduðust kliðn-
um af glaðværð þeirra, sem
nutu þar hlýju og munaðar.
Hringekjudyr hótelsins féllu á
hæla inér.-----
Eg var aftur kominn út í of-
viðrið og rigninguna. Ég bretti
kragann á frakkanum mínum
upp í háls. Mér var að verða
hrollkalt. Svo óð ég áfram í
götuaurnum.
Götuljósin spegluðust i fagur-
gljáandi skónum mínum, meðan
sú dýrðin stóð......
L-
llinn frœgi ítalski söngvarí, Benjamino Gigli, söng eitt sinn í
óperunni Faust í Boston. Þegar Mephistopheles átti í leiknum að
leiða Faust til helvítis, var notuð sérstök lúa á senugólfinu, þar
sem þeir gengu niður. Gigli var maður í gildara meðallagi, og
vildi svo óheppilega til, að hann varð fastur í lúunni og komst
ekki niður um hana, hvað sem hann reyndi. Allir áhorfendur stóðu
á öndinni og það var dauðaþögn í salnum, þar til allt í einu sæt-
kenndur íri, sem sat í einni af hæstu stúkunum, gall við: „Guði
sé lof, nú er mér borgið, helvíti er orðið fullt!“
n