Skógræktarritið - 15.10.2000, Blaðsíða 24

konurnar". Þau heita eftiramer-
ísku konunum úreldhúsi hersins
á Keflavíkurflugvelli sem heim-
sóttu hann 1951 og sendu hon-
um svo fræið heiman frá Mon-
arch Pass í Colorado.
• Stafafura (Pirtus contorta) er
afar seig og nær sér oftast aftur
þó hún eigi til að brenna illa á
vorin fyrstu árin. Á mynd eru
nokkur ung tré úr fyrsta hollinu af
bakkaplöntum sem hann Sigur-
björn Einarsson á Iðntæknistofn-
un smitaði með rótarsvepp. Þær
voru tveggja ára frá sáningu þeg-
ar ég setti þær niður 1988, en eru
nú þegar farnar að bera fræ og
vaxa feiknarlega vel í fremur þétt-
um og blautum jarðvegi sem ekki
er nú talinn sérlega heppilegur
furum. Fyrstu sjálfsánu stafafur-
urnar birtust í Brekkukoti fyrir
nokkrum árum og fjölgar nú
óðum. Ekki er að efast um þegn-
rétt stafafurunnar hér á landi.
• Uppáhaldstegundin mín er
lindifuran (Pinus cembra). Ég sá
þær fyrst á Hallormsstað hjá Sig-
urði árið 1970 og varð himinlif-
andi. Þessi tré mynda breiða
krónu og klæðast dragsíðum
Mynd 9. Stafafuran á auðvelt með að
fjölga sér á íslenskum mel.
Mynd 10. Lindifura, afkvæmi trjánna
sem músin „ræktaði" fyrir Flensborg.
Mynd 8. Stafafura frumþroska og fræ-
bær 1999. Rótarsmituð tveggja ára af
Sigurbirni Einarssyni 1988.
Mynd 11. Lindifuran, innfæddur nýbúi
í Grundarreitnum.
Mynd 12. Lindifuran á hraðri leið upp
ítölsku Dólomítana í 2.200 mh.y.s.
skrúðanum niður að jörð eins og
drottningar. Ekki skemmdi heldur
sagan sem Sigurður sagði okkur
Áslaugu konu minni af uppruna
þeirra og sögu á Hallormsstað.
Mýsnarstálu lindifurufræjunum
úr sáðbeðinu í Mörkinni hjá
Flensborg árið 1904 og báru þau
út í skóg. Upp úr 1940 fóru svo
lindifurur að birtast innan um
birkið í nágrenni Merkurinnar.
Þær eru nú með allra fallegustu
20
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2000