Skógræktarritið - 15.10.2000, Blaðsíða 25

Mynd 13. Klettafuran fagurlimuð
stendur sig vel til þessa.
triánum í Hallormsstaðaskógi. Ég
komst ekki yfir lindifuruplöntur
fyrr en löngu síðar svo þær eru
ekki stórar ennþá. Ég á plöntur
bæði af fræi frá Sviss og af gömlu
trjánum á Hallormsstað. Ég veit
þséRtaka sprettinn sfðar og
hlakka til að sjá hvernig þær líta
út á áttræðisafmælinu mfnu! Ég
er búinn að setja þær niður víða
um skóginn í Brekkukoti. Það er
skemmtilegt að vita til þess að
lindifuran er ein af þeim tegund-
um sem örugglega getur fjölgað
sér sjálf þótt það taki nokkurn
tfma að fara að framleiða fræ. Hér
ert.d. ung sjálfsáin lindifuru-
planta í Grundarreitnum í Eyja-
firði sem komin er af öldungum
frá því á byrjunarárum skógrækt-
arinnar. Ég læt líka fylgja með
myndir sem teknar voru af lindi-
furum í um 2.200 m hæð við
skógarmörkin í ítölsku Ölpunum
á síðastliðnu sumri. Þar er lindi-
furan greinilega að breiða sig upp
eftir hlíðunum ofan við fyrri skóg-
armörk á þessu svæði. Fullt er af
ungum plöntum að vaxa af fræ-
jum sem detta úr könglum sem
nagdýr, líklega múrmeldýr, bera
upp eftir hlíðinni eins og mýsnar í
Hallormsstaðaskógi forðum.
Manni dettur í hug að vaxtarskil-
yrðin þarna séu að batna, e.t.v.
vegna hitnandi loftslags?
• Klettafuran (Pinus albicaulis),
hefur einnig staðið sig mjög vel
til þessa og ætlar að keppa í feg-
urðarsamkeppni við lindifuruna.
Fáar plöntur sem ég fékk fyrir
tuttugu árum lifa flestar ef ekki
allar. Henni ætti að fjölga meira
eins og lindifurunni.
• Furutegundir sem ekki vilja
lifa hjá mér eru gulfura (P. ponder-
osa) og sveigfura (P. flexilis) svo og
broddfuran (P. aristata) sem lengi
dafnaði hægt og örugglega en
sýktist svo af svepp og er nú
þeim tíma (í kringuml960) ekki
heppilegt.
• Runnafuran (Pinus pumila) frá
Magadan og Kamtsjatka er lág-
vaxin og afar falleg fimmnála fura
eins og lindifuran og klettafuran.
Hún gaf mikii fyrirheit miðað við
útbreiðslu hennar og aðlögunar-
hæfileika f Síberíu þar sem hún
vex frá ströndum til efstu fjalla í
öllum jarðvegi. Hérá landi hefur
hún hins vegar reynst illa og flest-
ar plöntur dáið, a.m.k. hér fyrir
sunnan. Þó eru kvæmi af henni
hér til sem upprunnin eru frá
Kúrileyjum og hafa dafnað vel.
• Lerki er til af nokkrum teg-
undum og kvæmum. Síberíulerk-
Mynd 14. Suðlæg kvæmi afrunnafuru
standa sig betur en norðlæg.
óðum að hverfa úr landinu. Skóg-
arfururnar (Pinus sylvestris) féllu
fiestar fyrir lúsinni á fyrstu árun-
um eins og víða en þó eru nokkr-
ar eftir og dafna nú þokkalega.
Bergfuran (P. uncinata) vargróður-
sett í töluverðum mæli í upphafi
en er viðkvæm fyrir vorþurrki og
er ótótleg í útliti og vaxtarlagi.
Plönturnar týna tölunni og lík-
lega er kvæmið sem ræktað var á
Mynd 15. Rússalerkið er ótrúlega sjálf-
bjarga en þolir jlla votviðrin sunnan-
lands.
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2000
21