Skógræktarritið - 15.10.2000, Síða 56

atriðið. Hér hafa skipst á skin og
skúrir. Sumt hefur heppnast,
annað ekki. Það má hins vegar
ekki gleymast að öll snyrti-
mennska og alúð við ræktunina
og bústaðinn hér er fyrst og
fremst konunni minni að þakka,
sem ég reyndar missti fyrir 3
árum. Hún hét Ingibjörg Skúla-
dóttir, dóttir Skúla Skúlasonar,
sem var ritstjóri Fálkans. Ingi-
björg hafði að því leyti betri for-
sendur en ég að takast á við
ræktunina hérna, að hún hafði
alist upp að nokkru í Noregi hjá
móðurfólki sínu. Hún kunni því
til verka og vissi nákvæmlega
hvernig hlutirnir áttu að vera. Á
sama hátt má þakka það að börn-
in okkar þrjú Eiríkur, Þóra og
Skúli kynntust ræktunarstarfi
með móðurmjólkinni.
Svo er nú heimurinn ekki stór á
íslandi. Faðir Ingibjargar, kon-
unnar minnar, var einn besti vin-
ur Hákonar Bjarnasonar skóg-
ræktarstjóra. Þannig atvikaðist
það að einhverju sinni komu þeir
félagar hingað saman, tengdafaðir
minn og Hákon. Þá vorum við
hjónin nýlega byrjuð gróðursetn-
ingu. Sumt vissi ég hreinlega ekki
hvað hét og árangurinn var
kannski ekki á marga fiska. En
þegar Hákon var búinn að ganga
Helstu ráðgjafar og hjálparhellur Karls
á síðustu árurrii Auður, Oli Valur og
Kristinn Þorsteinsson (t.h.) íheimsókn
í Stíflisdal s.l. sumar.
----------m
Uppskeran er oftast í samræmi við það
sem til er sáð. Þessar alaskaaspir
fengu gnótt af búfjáráburði og hafa
launað það með miklum vexti undan-
farin ár.
-M-----------m
hér um og gaumgæfa segir hann
við mig: „Heyrðu Karl; birkikvist-
urinn hann nær hérna fullum
þroska hjá þér." „Nú, jæja", svara
ég. „Er þetta birkikvistur, ekki
vissi ég það". Þá segir Hákon: „Úr
því að hann dafnar svona prýði-
lega og blómstrar getur þú áreið-
anlega ræktað hér hvað sem er.”
Þetta voru þau orð sem kveiktu
hvað mest í mér og fengu mig til
að trúa því að þetta væri ekki
bara einhver vitleysa. Ég er síðan
ævinlega þakklátur Hákoni fyrir
að hafa gefið mér trú til þess að
halda áfram þessari tómstunda-
iðju. Hákon kom hingað síðan
oftsinnis og var sívakandi yfir þvf
að gefa góð ráð og að þeim bý ég
enn í dag. Hákon hafði þennan
einstaka lifandi áhuga á ræktun.
Það var eins og að fá vítamín-
sprautu þegar hann kom. Það var
ekki hægt að komast hjá því að
fyllast eldmóði. Sfðan hafa marg-
ir aðrir lagt mér lið í gegnum
árin. Ég vil nefna Óla Val Hans-
son sem hefur oftsinnis, fram á
52
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2000