Kristilegt skólablað - 01.09.1959, Blaðsíða 14

BENEDIKT ARNKELSSON, CAND. THEOL.
tók saman.
BenecLikt
Arnkelsson
Hún var dóttir auðugs prests og einnar af fjór-
um konum hans, þeirrar sem hann hafði mestar
mætur á. Chundra Lela skyldi hún heita, „Leikur
tunglsgeislanna". Vafalaust fólst í nafngiftinni
vísbending um vonir foreldranna um dóttur sína.
En líf hennar varð enginn leikur. Saga hennar er
jafnframt saga milljóna Austurlandabúa, heið-
inna manna, sem leita sannleikans og friðar í
hjarta, en finna ekki -— fyrr en þeim berst boð-
skapurinn um hann, sem er sannleikurinn.
Um aldaraðir og allt til vorra daga hafa barna-
brúðkaup tíðkazt í Austurlöndum. Chundra Lela
var sjö ára, þegar foreldrar hennar giftu hana.
„Mann“ sinn missti hún þó aðeins tveim árum
síðar, og þá var hún orðin ekkja. En auðvirðilegri
mannverur voru tæplega til en barnungar ekkjur.
Faðir hennar, sem var í þjónustu konungsins,
kenndi henni að lesa mál þjóðar sinnar, Nepal, og
sanskrít, hina fornu frumtungu Indlands. Stúlkan
var miklum gáfum gædd. Hún kynntist einnig trú
feðranna, og áður en hún varð 13 ára, fór hún í
fyrsta sinn í pílagrímsgöngu með föður sínum á
helgan stað í Austur-Indlandi. Þar lézt faðir henn-
ar, og var líkið brennt fyrir augum telpunnar.
Þekkingarþorsti var henni í blóð borinn. Hún
tók að lesa af kappi helgar bækur, þótt ung væri.
Hún fræddist meira um helgistaði Indlands og
um þau fyrirheit, sem voru tengd því að vitja
þeirra. Hið ömurlega hlutskipti hennar jók á þrá
hennar eftir friði og fótfestu. Hún fylltist því eft-
irvæntingu, þegar hún las í trúarbók einni, að
henni væri heitin fyrirgefning þeirrar syndar, sem
valdið hefði ekkjudómi hennar, ef hún bæðist fyr-
ir í fjórum tilteknum musterum. Einnig heiðingj-
arnir hafa samvizku. En hún er ekki upplýst af
heilögum anda, heldur mótast af umhverfinu, af
ríkjandi skoðunum. Lela þráði að hljóta þessa fyr-
irgefningu. En fengi hún að fara?
Hún strauk að heiman að næturþeli. Hún bjó
sig pyngju og fataböggli og hlaut fylgd tveggja
þjónustustúlkna. Þær hétu henni trúnaði og skyldu
hljóta að launum eilífa blessun. Ferðin til friðar
var hafin. Lela fór höndum um talnaband sitt á
göngunni og þuldi fyrir munni sér særingaþulur,
sem hún hafði lært í Veda og öðrum helgum rit-
um. Hún baðaði sig í öllum helgum ám, sem á
vegi hennar urðu, fómaði á ölturum, gaf brama-
prestum ölmusur og vitjaði mustera. Þetta skyldi
verða einlæg pílagrímsganga. Hún kom m. a. til
Kalkútta, þar sem stærsta musterið er helgað
„blóðugu gyðjunni“, sem skrýðist hálsbandi úr
hauskúpum. Fyrrum þá gyðja þessi mannfórnir,
og ræningjar brýndu sveðjur sínar frammi fyrir
henni og báðu hana að leggja blessun sína yfir
hryðjuverk þeirra og manndráp.
Lela kom á fyrsta helgistaðinn, sem fyrirgefn-
ingin var tengd við, musteri Jagannaths á austur-
strönd Indlands. Vart getur ógeðslegra skurðgoð í
öllu Indlandi en líkneskjuna af Jagannath, Heims-
drottnaranum. Chundra Lela dvaldist þó tvær vik-
ur í návist hans og framkvæmdi þá helgisiði, sem
krafizt var.
Musterið í Ramanath er í Suður-Indlandi, nið-
ur undir Ceylon. Það er forkunnar fagurt. Það
geymir stein, sem guðinn Ram á að hafa komið
þar fyrir og hindúar tilbiðja. Steinninn er laug-
aður vatni úr hinni helgu á, Ganges, en vatnið síð-
an selt pilagrímum. Milljónir manna tilbiðja Ram,
þótt „saga“ hans sé hin fáránlegasta. I tíu daga
ákallaði Chundra Lela Ram. Hún keypti sér litla
mynd af guðnum og tók hana síðan með sér á öll-
um ferðum sínum og tilbað framar öðrum goðum.
Dwarakanath hét þriðji helgistaðurinn, sem
12
KRISTILEGT SKÖLABLAÐ