Dúgvan - 01.12.1941, Blaðsíða 8

104
DÚGVAN
hátíðardagur í lívinum: Eingin var uppá hennara vegna uttan
Tórstein einsamallur.
Tað var ikki sørt av tí váta slagnum í brúdleypinum —
og alt bar orð fyri at vera gott slag. Tórstein, sum var 24
ára gamal, var av skikkiligastu dreingjum, og ongantíð hevði
hann havt vóning av brennivíni, og heldur ikki ætlaði liann
at drekka í hesum vertskapi — tað hevði hann sett í seg.
Tað vóru nøkur pør til offurs, og um tey flestu av oíf-
ursfólkunum vóru eldri enn Tórstein, so skuldi hann vera
annað par. Hann skuldi leiðast við einari avbygdagentu, ið
tænti hjá einum beiggja Simunar, sum var stórur bóndi.
Gentan, ið var nakað javngomul við Tórstein, var bæði vøk-
ur og skikkilig, og onkur vildi vera við, at Tórstein og Gun-
hild — soleiðis æt gentan — ikki vóru so ókend fyri hvørj-
um øðrum sum mangur helt. Og tað varð lagt aftrat, at Sig-
rid mundi hava avgjørt, hvørjum Tórstein skuldi fylgjast við.
Tá komið var úr kirkjuni, varð farið til đøgurðaborðið.
Offursfólkini sótu paraði við borðið, og Tórstein var komin
at sita næst brúðarparinum. Har varð Skemtað á ymiskan
hátt, og serliga tá ið skeinkjarin kom við peglaglasinum. Og
summir vístu seg at taka heldur dúgliga til sín við fyrsta
đrykk.
Tórstein, sum ikki ætlaði, at tað skuldi rýna á sær,
legði glasið á munnin. Tað var lítið, ið fór niður, og hann
takkaði, hann skuldi ikki hava meir. Símun, sum sat og hugdi
at Tórsteini, og sá, at hann ikki meir enn smakkaði á glasið,
tekur tá til orða og sigur við Tórstein:
„Tað er ein ringur bróður, sum ikki drekkur peglaglasið
úr, tá ið einasta systur giftist!“
Tórstein, ið var illa við av hesum, toygdi seg aftur eftir
glasinum og segði, at ikki skuldi Símun hava tað at siga, at
hann ikki skoytti um brúdleypsđrekka hjá honum — og hann
setti glasið fyri munnin og drakk tað úr!
Tá ið brúðardansurin var dansaður, sá Sigrid, at Tór-
stein var drukkin, og tað dámdi henni illa. Hon segði einki,
tí hon visti, hvør ið skyldina átti fyri, at Tórstein gekk so-