Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 6

10
TlÐINDI
Það var á mikilli hátíð við stofnun hins íslenska lýðveldis,
18. júní 1944 sem þú varst vígður prestur. Við munum stóran
hóp vígsluþega, þar sem þið voruð níu saman fyrir framan
altarið í dómkirkjunni í Reykjavík. Þið voruð kærkomin gjöf
hinu nýstofnaða lýðveldi. Siðan hafa árin liðið. Þegar þú
hefur verið kjörinn vígslubiskup af starfsbræðrum þínum í
hinu forna Hólastifti, er enn komið að vígslu þinni. Og þá eru
þessi orð töluð til þín, er Jesús sagði aftur við lærisveina sína:
„Eins og faðirinn hefur sent mig, eins sendi eg yður.“
Öll eigum við köllunina að vera send. Hver kristinn maður
er sendiboði. Köllun hans er aögefa það, sem hann hefur þegið,
og meðtekið af Kristi. Eg vel orðin til þess að vera yfirskrift
vígslu þinnar. Kristur er í enn víðtækara skilningi að kalla á
þig, til að útbreiða ríki sitt.
Þrennt er það sem við þurfum að vita. Fyrst nefni ég það, að
Kristur þarfnast okkar. Það var í borg í Evrópu eftir stríð, að
tekist hafði að gera við Kristsmynd, sem stóð þar á miðju
torgi. Hvernig sem leitað var, fundust þó ekki hendur stytt-
unnar. Þegar myndastyttan var afhjúpuð, tók fólk eftir því, að
á fótstall styttunnar höfðu viðgerðarmennirnir skrifað: Eg
hefi engar hendur, ljá mér þínar.“
f bréfum sínum talar Páll postuli um kirkjuna sem líkama
Krists. —Kirkjan er kjörin af Kristi til þess að vera rödd hans,
láta orð hans vera í hljóðmæli, heyrast, fætur hans fara með
boð til endimarka heims, og hendur til þess að snúa orðum
upp í athafnir.
Hinn kunni þýzki guðfræðingur Dietrich Bonhoeffer kall-
aði Krist: Manninn verandi til fyrir aðra. „Og þetta sjáum við
m.a. af Postulasögunni, en þar segir: „Þetta er sagan um Jesú
frá Nasaret, hvernig Guð smurði hann heilögum anda og
krafti. Hann gekk um, gjörði gott og græddi alla.“ (Post. 10
38a).
í öðru lagi skal á það bent, að kirkjan þarf á Jesú að halda.
Það segir sig sjálft, að hún vinnur ekki verk hans, þjónar ekki,
sendist ekki án hans hjálpar. Þegar Þórarinn Björnsson