Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1984, Qupperneq 53

l’RESTAFÉLAGS HINS FORNA HÓLASTIFTIS
57
þing til þess að taka ákvörðun um nýtt starfssvið og leggja þar
til, að ákveðið yrði að reisa íslenzka kristniboðsstöð í Konsó.
Þing þetta kom saman í ágúst 1952. Var það fjölmennt og
mun verða ógleymanlegt þeim, sem þar voru. Aðeins eitt mál
lá fyrir þinginu, hvort SÍK vildi verða við þeim tilmælum,
sem borist höfðu frá norska lútherska kristniboðssambandinu
að hefja kristniboð á meðal Konsóþjóðflokksins í S-Eþíópíu.
Var fullkominn einhugur um að verða við þeim tilmælum.
Þau hjónin Kristín Guðleifsdóttir og Felix Ólafsson voru
vígð til kristniboða þann 28. des. sama ár og fór athöfnin fram
í Hallgrímskirkju. Var það ein af hátíðlegustu stundum, sem
kristniboðsvinir hafa átt og kallaði fram lofgjörð og þakklæti í
margra hjörtum.“ Þannig farast Bjarna Eyjólfssyni orð, er
hann var ritstjóri Bjarma ásamt Gunnari Sigurjónssyni cand.
theol. um margra ára skeið. Auk þess var Bjarni formaður
Kristniboðssambandsins í mörg ár og alveg til dauðadags, en
hann dó 1972.
íslenzk kristniboðsstöð í Konsó.
Felix og Kristín héldu síðan til Englands og voru þar við
málanám, þar til þau fóru til Addis Abeba, höfuðborgar
Eþíópíu, haustið 1953. Þar var aftur sest á skólabekk, en nú til
að læra ríkismál Eþíópiu, amhariskuna.
Vorið 1954 hófu þau kristniboðsstarf í Konsó við hin erfið-
ustu skilyrði. Þau unnu mikið brautryðjendastarf og urðu
þeirrar gleði aðnjótandi að sjá marga Konsómenn segja skilið
við aldagamla djöfladýrkun og trú og gefa sig Kristi Jesú á
hönd. Fyrstur í hópi þeirra var seiðmaðurinn Barrisja Germo,
djöflaprestur, í raun rétti handberi hins illa.
Árið 1955 fór fyrsta ísl. hjúkrunarkonan út til Konsó, Ing-
unn Gísladóttir, ættuð úr Skagafirðinum. Vann hún þar
mikið og merkilegt starf í fjölda ára og var þekkt fyrir áræðni
og þrotlausa vinnu nótt sem nýtan dag.
Sumarið 1957 fóru Margrét Hróbjartsdóttir og Benedikt
Jasonarson til Konsó. Það sama sumar kom Ólafur Ólafsson,