Helgarpósturinn - 18.12.1986, Blaðsíða 42

eftir Jónínu Leósdóttur myndir Jim Smart
HP fer meö þrjá þekkta karlmenn í líkamsrækt
og „eróbikk“ og leitar umsagnar fagfólks um
líkamlegt ástand þeirra
Áródrí fyrir aukinni heilsurœkt er
einatt beint til kyrrsetumanna, sem
búa viö mikid álag. Þeim er talið
lífsnaudsynlegt ad sinna skrokkn-
um á sér, ef þeir œtli ekki að hrynja
nidur eftir stutt gaman en skemmti-
legt. Blaðamadur HP mœlti sér mót
við þrjá menn afþessu tagi á heilsu-
rœktarstöð í Vesturbœnum og fékk
fagfólk til að meta líkamlegt ástand
þeirra.
EINS OG í HERBÚÐUM
Hin sjálfviljugu tilraunadýr voru
þeir Árni Johnsen, alþingismaður,
Pétur Steinn Guðmundsson, dag-
skrárgerðarmaður á Bylgjunni, og
Páll Magnússon, fréttastjóri Stöðvar
2. Það skal tekið fram til skýringar,
að Árni var að skrópa af fundi í fjár-
veitinganefnd, sem þessa dagana
situr maraþonfundi frá morgni til
kvölds. Og Páll kom í heilsuræktina
eftir rúmlega 12 stunda vinnudag,
sem endaði á návígi við Þorstein
Pálsson í beinni útsendingu.
Páli seinkaði vegna Návígisins og,
þess vegna voru þeir Árni og Pétur
Steinn látnir byrja einir. Eróbikk-
leikfimi var fyrst á dagskrá og það
var Hanna Brekkan, sem stjórnaði
æfingunum af einstakri röggsemi.
Þeir félagar komu inn í miðjan tíma
hjá henni og voru sammála um að
það væri ekki fullkomlega réttlátt
að setja þá „óupphitaðá* á fulla ferð.
Tíminn var hins vegar dýrmætur
fyrir Árna, þar sem hann var í raun
og veru að skrópa, og þess vegna
létu þeir sig hafa þetta.
Blaðamanninum, sem í sjálfu sér
hefur ekki mikið vit á leikfimi, sýnd-
ist þeir Pétur Steinn og Árni nokk-
uð duglegir að tileinka sér æfing-
arnar — þ.e. skilja hvað þeir áttu að
gera hverju sinni. Framkvæmdin
var ef til vill allt önnur saga. Kennar-
inn hrópaði fyrirskipanir, sýndi
hópnum hvað hún átti við og spilaði
háværa danstónlist. Við og við
klappaði hún saman höndunum,
svo small í. Vöðvalausum áhorf-
andanum fannst þetta einna helst
líkjast herbúðum og þakkaði Guði
fyrir að þurfa ekki að hreyfa legg né
lið.
Til að byrja með var Árni Johnsen
fölur og svipbrigðalaus. Pétur
Steinn var mun fljótari að verða
rjóður. Kannski var það vegna þess
að Árni fór dálítið mikið sínar eigin
leiðir í æfingunum á meðan Pétur
Steinn virtist reyna meira að gera
nákvœmlega eins og honum var
sagt. Báðir voru þeir þó fljótir að
fara eftir fyrirmælum um að „slaka
á“. Það var mjög vinsælt.
„FÓTINN BEINAN,
ÁRNI"
„Á ég ekki að leýsa þig af?“ kall-
aði Árni til Jim ljósmyndara, þegar
kennarinn skipaði flokknum að
slengja sér á magann og gera ýmsar
strekkingar-æfingar. Síðan var risið
upp á fjóra fætur og haldið áfram að
teygja skankana í allar áttir. „Hafðu
fótinn beinan, Árni,“ hrópaði Hanna
yfir þveran salinn og við Jim feng-
um óstöðvandi hláturskast. Það voru
ósjálfráð viðbrögð, fremur en að
eitthvað væri svona fyndið. Okkur
leið mjög einkennilega þarna, full-
klæddum, innan um hóp af hálf-
beru, spriklandi fólki. Þetta var svo-
lítil gluggagægistilfinning og ekkert
sérstaklega þægileg.
Árni var nú orðinn rauður og
sveittur, eins og Pétur Steinn. Hanna
spurði hvort þeir væru orðnir
þreyttir. Ekkert svar. Menn bera sig
nú vel fyrir framan ókunnugt fólk
og myndavél.
Þá var öllum skipað að setjast
með fætur í kross. Feginsglampa brá
fyrir á andlitum hinna óupphituðu,
áður en í ljós kom að það er líka
hægt að láta menn gera erfiðar æf-
ingar þó í sitjandi stöðu sé. Mér var
heldur ekki farið að lítast á blikuna,
því ég var dauðhrædd um að nú yrði
endanlega gengið frá þeim félög-
um. Eróbikk-tíminn átti að vera
löngu búinn samkvæmt klukkunni,
en það voru ekki gefin nein grið.
Allir á fætur, einn-tveir-þrír. Árni
svakalega duglegur í armbeygjun-
um og Pétur Steinn mjög fagmann-
legur. Blés meira að segja frá sér á
réttum stöðum og hvaðeina! Þeir
voru báðir orðnir sjálflýsandi í fram-
an og þegar Hanna Brekkan gaf fyr-
irskipanir um „síðustu æfinguna",
brá örugglega fyrir brosi á sveittum
andlitunum. Síðasta lagið var af-
skaplega viðeigandi: „Wasn’t it
good — wasn't he fine“ úr söngleikn-
um Chess, samkvæmt upplýsingum
Péturs Steins, sem hlýtur að hafa vit
á þessum málum.
EFNILEGIR í
GÆSALÖPPUM
Þegar kennarinn bjó sig undir að
segja mér álit sitt á piltunum, komu
þeir hlaupandi og kölluðu hvor í
kapp við annan: „Þetta var nú ekki
sanngjarnt. Við vorum alveg óupp-
hitaðir. Það var ekkert að marka
þetta.. .“ En Hanna lét þá ekki setja
sig út af sporinu og sagði:
„Það sést á Árna, að hann hreyfir
sig ekki mikið. Ég sá hins vegar á
Pétri Steini að hann hefur gert
svona æfingar áður.“
— Myndirðu segja að þeir vœru
ótrúlega góðir miðað við aðstœður?
spurði ég, hin jákvæðasta, vegna
þess að fórnarlömbin höfðu lifað
þetta af án þess að nokkurt alvarlegt
slys yrði.
Ekki vildi Hanna alveg samþykkja
þessa lýsingu: „Nei, þeir eru
kannski ekki ótrúlega góðir. Skrif-
aðu bara, að þeir séu efnilegir, en
hafðu það í gæsalöppum."
Formlegur úrskurður eróbikk-
kennara er sem sagt, að Árni John-
sen og Pétur Steinn Guðmundsson
séu „efnilegir". Þegar Árni heyrði
þetta, bætti hann við til áherslu, að
hann hefði aldrei á ævi sinni fengið
harðsperrur.
PALLI BRÚNI
Þegar leikfiminni var lokið, tók
tækjasalurinn við og enn var Páll
Magnússon ekki kominn. „Ég hef
aldrei lyft neinu, sem ég hef ekki
þurft að lyfta," tautaði Árni um leið
og hann vippaði sér á æfingahjól til
þess að hita sig upp. Nú voru þeir
kumpánar komnir í umsjón Ævars
Agnarssonar, þjálfara, sem stjórnaði
Hvað skyldi Páll hafa getað þetta mörgum sinnum?'
42 HELGARPÓSTURINN